نمایش مبدأ برای دیوان فصیح‌الزمان شیرازی «رضوانی»

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR28951J1.jpg
| عنوان = دیوان فصیح‌الزمان شیرازی «رضوانی»
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[رضوانی، سید محمد]] (نویسنده)

[[حائری، هادی]] (گردآورنده)
|زبان 
| زبان = فارسی
| کد کنگره =‏‎‏/‎‏ض‎‏85‎‏ د‎‏9 / 8075 PIR 
| موضوع = شعر فارسی- قرن 14
|ناشر 
| ناشر = نشریات ما
| مکان نشر = ایران- تهران
| سال نشر = 1363ش

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28951AUTOMATIONCODE
| چاپ = یکم
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =28951
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =18723
| پس از =
| پیش از =
}}
 
'''دیوان فصیح‌الزمان شیرازی،''' کامل‌ترین مجموعه آثار [[رضوانی، سید محمد|سید محمد شیرازی]] (۱۲۴۰-۱۳۲۴ش)، ملقب به فصیح‌الزمان و متخلص به «رضوانی» شاعر، خطیب و واعظ اواخر دوره قاجار و بعد از آن است که به اهتمام [[سید هادی حائری (کورش)]] منتشر شده است.

اهمیت کتاب حاضر در آن است که در سال 1327ش نیز مجموعه‌ای به نام «روضه رضوان» از اشعار این شاعر به‌وسیله سهم‌الدین فرصتی منتشر شد که برخی از اشعار کتاب حاضر را فاقد است. همچنین آن مطبوعه، خالی از غلط‌های مطبعی و اشتباهات دیگر نیست<ref>ر.ک: مقدمه، ص6</ref>.

از جمله ویژگی‌های اشعار فصیح‌الزمان، آن است که نسبت به اتفاقات زمان خویش حساس بوده و پیرامون آنها، ولو در انتقاد به دستگاه حکومتی و شخص شاه، اشعاری سروده است. او ترکیب‌بندی مشتمل بر بیست‌وپنج بند در مرثیه عبدالحمید و انتقاد از شاه و صدر اعظم دارد که با‌ توجه به جایگاه والای‌ وی‌ نزد مظفرالدین شاه، اهمیت بسیار دارد.

وی اشعار دیگری نیز درباره حوادث مشروطه دارد که همگی علاوه بر اینکه از نظر‌ تاریخی‌ نهایت اهمیت دارند، از نظر زبانی و ادبی نیز در جایگاه والایی قرار می‌گیرند. او شعری نیز در قدح علاءالدوله حاکم شیراز در حدود انقلاب مشروطه سروده است و همچون مطلع مسدسی که‌ در‌ هجو انجمن اسلامی از او نقل شد، با مخاطب قرار دادن باد صبا برای بردن پیغام به تهران، به‌شدت از اعمال حاکم انتقاد کرده است:

{{شعر}}
{{ب|''به صفاهان و به کاشان‌ و به‌ یزد و کرمان''|2=''غیر شیراز ندیدم به تمام ایران''}}
{{ب|''حاکمش هر دنی پست مزخرف باشد''|2=''اشرفی‌ها برد و حضرت اشرف باشد''<ref>همان، ص192- 193</ref>}}
{{پایان شعر}}