نمایش مبدأ برای دیوان شرف‌الشعراء بدرالدین قوامی رازی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR104514J1.jpg
| عنوان = دیوان شرف الشعراء بدر الدین قوامی رازی از گویندگان نیمه اول قرن ششم
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[ق‍وام‍ی‌ رازی‌، ب‍درال‍دی‍ن‌]] (نويسنده)
[[محدث، سید جلال‌الدین]] (مصحح)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =     
| موضوع =شعر فارسی - قرن 6ق.
|ناشر 
| ناشر = سلیمان بن عبدالعزیز العیونی 
| مکان نشر = [بی جا] - [بی جا]
| سال نشر = 1334ش - 1374ق
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE104514AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 104514
| کتابخوان همراه نور = 104514
| کد پدیدآور = 76059
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''دیوان شرف‌الشعراء بدرالدین قوامی رازی'''، مجموعه اشعار [[ق‍وام‍ی‌ رازی‌، ب‍درال‍دی‍ن‌|بدرالدین قوامی رازی]]، از گویندگان نیمه اول قرن ششم هجری است که با تصحیح و اهتمام [[محدث، سید جلال‌الدین|میرجلال‌الدین حسینی ارموی]]، منتشر شده است.

با نگاهی به دیوان اشعار [[ق‍وام‍ی‌ رازی‌، ب‍درال‍دی‍ن‌|قوامی رازی]]، دو دسته شعر در آن می‌توان یافت که این امر، بیانگر دو مرحله یا دو دوره از زندگی این شاعر به‌لحاظ فکری و عقیدتی است. دسته‌ای از اشعار شاعر، مربوط به دوره جوانی است که شامل غزلیات و مدایح امرا و وصف طبیعت و معشوق زمینی است. آنچه که در این مدایح بیشتر به چشم می‌خورد، تلاش شاعر برای دریافت صله و انعام است، اما دوره دوم شاعری او، با نوعی تحول روحی و فکری همراه بوده است. آنچه قوامی را به‌عنوان شاعری شیعی اثناعشری و اهل حکمت در بین شاعران دیگر ممتاز کرده و موجب شده که لقب بدرالدین و اشرف‌الشعراء [یا شرف‌الشعراء؟؟] را اخذ نماید، جهان‌بینی توحیدی و خصوصیات بارز فکری وی در این دوره است. به‌لحاظ تاریخی نمی‌توان برای این تحول روحی، نقطه آغازین تعیین کرد و گفت که چگونه و در چه زمانی و بر چه مبنایی صورت گرفته است، اما با توجه به این تحول روحی است که شاعر خطاب به خود و هم‌نوعان خود می‌گوید:
{{شعر}}
{{ب|''خالق‌ستای باش قوامی به جان و دل''|2=''مستای خلق را که نباشد در آن ثبات''}}
{{ب|''آن را کن آفرین که جهان را بیافرید''|2=''بگذار بعد از این هوس و هزل و ترهات''<ref>ر.ک: بشیری، محمود، ص192-193</ref>}}
{{پایان شعر}}

به‌هرروی، شعرهای این دوره او با دوره قبل، به‌کلی متفاوت است. در این دوره، او از حریم اهل‌بیت(ع) با شعرش دفاع می‌کند و شعر وی متأثر از آیات قرآنی و احادیث معصوم(ع) است. علاوه بر این، موضوعاتی چون پند و اندرز، مذمت دنیا و توحید و مسائل کلامی و فرقه‌ای، از ویژگی‌های شعر او در این دوره است<ref>ر.ک: همان، ص193</ref>.

موضوعات عمده شعر [[ق‍وام‍ی‌ رازی‌، ب‍درال‍دی‍ن‌|قوامی]] در دوره شاعری را می‌توان در امور زیر، بررسی نمود: اهمیت توحید، مذمت دنیا و توجه به آخرت، مذمت ربا و زنا، نکوهش عشق زمینی و مخالفت با هوا و هوس، مذمت ریا و فسق، خداشناسی، دفاع از اهل‌بیت(ع) و [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] و...<ref>ر.ک: همان، ص193-195</ref>.