نمایش مبدأ برای دیوان سراج‌الدین قمری آملی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR104472J1.jpg
| عنوان = دیوان سراج الدین قمری آملی
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[ق‍م‍ری‌ آم‍ل‍ی‌، س‍راج‌ال‍دی‍ن‌]] (نويسنده)
[[شکری، یدالله]] (مصحح)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =PIR5282/د91368     
| موضوع =شعر فارسی - قرن 7ق.
|ناشر 
| ناشر = معين
| مکان نشر = ایران - تهران
| سال نشر = 1368ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE104472AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 104472
| کتابخوان همراه نور = 104472
| کد پدیدآور = 76012
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''دیوان سراج‌الدین قمری آملی'''، مجموعه اشعار [[ق‍م‍ری‌ آم‍ل‍ی‌، س‍راج‌ال‍دی‍ن‌|سراج‌الدین قمری آملی]] (550 تا 560-625ق) است که به اهتمام [[شکری، یدالله|یدالله شکری]]، منتشر شده است.

دیوان حاضر که حاوی جمیع آثار شناخته‌شده قمری و در 6962 بیت است، از بخش‌های زیر، ترکیب یافته است:
# قصاید: شامل 97 قصیده خمریه و مدحی و حکمی و اخلاقی، در 2912 بیت؛
# غزل‌ها: شامل 75 غزل عاشقانه و عارفانه، در 611 بیت؛
# ترجیع‌بندها: شامل 4 ترجیع‌بند در مدح و ستایش و مرثیه، در 195 بیت؛
# ترکیب‌بندها: شامل 13 ترکیب‌بند در ستایش و مرثیه، در 575 بیت؛
# قطعات: شامل 156 قطعه در ستایش و هجو و حکمت و اخلاق، در 1213 بیت؛
# رباعی‌ها: شامل 255 رباعی و 510 بیت؛
# اشعار پراکنده: شامل 4 قطعه که از منابع مختلف به‌ دست آمده است؛
# مقدمه‌ای به نثر که در آغاز مثنوی «کارنامه» آمده است؛
# مثنوی «کارنامه» که در سه نمط و در سه بحر سریع، خفیف و هزج سروده شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص48-49</ref>.

شاعر این دیوان، یکی از استادان چیره‌دست شعر فارسی در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری و در شمار بزرگان آن عهد است. سخن او، استادانه و بر شیوه شعرای بزرگ خراسان در قرن ششم، خاصه انوری است. شاعری است بسیاری فصیح و نیرومند در خلق ترکیبات و استفاده از اطلاعات خود در آنها به همان شیوه‌ای که در شعرای فارسی زبان از انوری تا کمال، ملاحظه می‌شود. وی به انتخاب ردیف‌های دشوار در قصاید خود، علاقه خاصی دارد و از عهده همه آنها به‌آسانی برمی‌آید و در این مورد، خاقانی دیگری به‌ نظر می‌رسد که اندکی پس از او در آسمان ادب پارسی ظاهر شده است<ref>ر.ک: همان، ص49</ref>.

[[ق‍م‍ری‌ آم‍ل‍ی‌، س‍راج‌ال‍دی‍ن‌|سراج]]، شاعری است متمایل به شیوه خراسانیان و دارای همان فصاحت بیان و جزالت کلام و حسن سلیقه در انتخاب کلمات خوش‌آهنگ فصیح و صاحب اندیشه‌ای باریک و قدرت در ابتکار مضامین و مهارت برای ورود در مضایق کلام و خروج از آنها و علاقه‌مند به آوردن ترکیبات تازه و متعهد به التزامات دشوار، ولی درعین‌حال، از شتافتن به استقبال شاعران دیگر در تعهد مشکلات قوافی و ردیف‌ها و التزامات هم امتناعی ندارد<ref>ر.ک: همان، ص49-50</ref>.