نمایش مبدأ برای دراسات في اللغة و النحو

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR15385J1.jpg
| عنوان = دراسات في اللغة و النحو
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[مصطفی، عمر یوسف]] (نويسنده)
[[مبارک، مازن]] (مصحح)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =     
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = دار الينابيع
| مکان نشر = سوریه - دمشق
| سال نشر = 2008م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE15385AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = -
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 15385
| کتابخوان همراه نور = 15385
| کد پدیدآور = 7890
| پس از = 
| پیش از = 
}}

'''دراسات في اللغة و النحو''' اثر دکتر [[مصطفی، عمر یوسف|عمر مصطفی]] که در موضوعات پراکنده‌ای در نحو نوشته است.

دکتر [[مصطفی، عمر یوسف|عمر مصطفی]] به ده موضوع زیر پرداخته است:

اثر لغوی در حکم فقهی در آیه شریفه «فمن کان منکم مریضا او علی سفر فعدة من ایام اخر».

اثر لغوی در برائت یوسف(ع).

بحث از تامه یا ناقصه بودن کان.

تأویل در إعراب جمله‌ها مثلا در جمله شرطیه.

گفتگویی با تمّام حسّان در عامل نحوی.

توجیه نحوی در اعراب «حیث» و صرف «فعلان».

جمله استثنائیه.

اثر امالی [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]] در [[مغني اللبيب عن كتب الأعاريب|مغنی اللبیب]] در مواردی که [[ابن هشام، عبدالله بن یوسف|ابن هشام]] به آن تصریح نکرده.

اثر معانی القرآن فرّاء در [[مغني اللبيب عن كتب الأعاريب|مغنی اللبیب]] در مواردی که [[ابن هشام، عبدالله بن یوسف|ابن هشام]] به آن تصریح نکرده است.<ref>ر.ک: مقدمه دکتر مازن مبارک بر کتاب، ص7</ref>

البته معلوم نیست نویسنده بر اساس کدام طبقه‌بندی یا مبنایی این موضوعات را انتخاب و در یک کتاب جمع کرده است، اما به نظر می‌رسد او  نیز مانند هر محقق یا متخصص دیگری در علوم عربی به طور عام و در نحو به طور خاص، هرجا که توجهش به مبحثی در موضوعات نحوی یا روش‌های دستوری آنان جلب شده، در آنجا توقف کرده است. از جمله این موارد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد و موضع نویسنده را در هرکدام نشان داد:

در حکم نحوی که در استدلال بر آن اختلاف بوده و هر طرفِ استدلال، طرفدارانی داشته و هر فرقه یا قولی، گاه نظر یا دلیلی بر سخنش داشته؛ نویسنده میان آرای آن‌ها موازنه برقرار می‌کند و چون نمی‌تواند نظری را بر نظر دیگر ترجیح دهد یا برتری قولی بر دیگر را ثابت نماید، ترجیح می‌دهد با این باور پیش برود که هر دو طرف از اقوال، محتمل یا قابل قبول است.

در تعلیلات متفاوت در حکمی از احکام، به برخی از آن‌ها قانع می‌شود و آن را با این باور که احتمالش بیشتر است یا دلیلش قویتر و شواهدش روشنتر و بهتر است بر دیگر اقوال ترجیح می‌دهد.

در قضاوت‌ها و توجیه‌هایی که  آن‌ها را محکم و تعیین‌کننده نمی‌شمارد؛ ذهن نویسنده به منطق زبانشناسی(لغت) نزدیک‌تر است؛ او در این موارد به بحث و مناظره و ارائه استدلال بر آنچه که به نظرش برتر است، می‌پردازد.<ref>ر.ک: همان، ص7-8</ref>