نمایش مبدأ برای خورشید در بند: دیوان عمادالدین نسیمی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR28735J1.jpg
| عنوان = خورشید در بند: دیوان عمادالدین نسیمی
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[نسیمی، عمادالدین]] (نویسنده)
[[مرعشی، محمدرضا]] (به کوشش)
|زبان 
| زبان = فارسی
| کد کنگره =‏‎‏/‎‏د‎‏9 / 5641 PIR 
| موضوع = شعر فارسی- قرن 9ق.
|ناشر 
| ناشر = کتاب نمونه
| مکان نشر = ایران- تهران
| سال نشر = قرن 13

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28735AUTOMATIONCODE
| چاپ = یکم
| شابک =
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =28735
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =17609
| پس از =
| پیش از =
}}
 
'''خورشید دربند،''' دیوان اشعار [[نسیمی، سید عمادالدین|عمادالدین نسیمی]] است که به کوشش [[محمدرضا مرعشی]]، منتشر شده است.

آنچه باعث اهمیت کتاب می‌شود، توجه به این نکته است که آثار [[نسیمی، سید عمادالدین|نسیمی]] یکی از بهترین نمونه‌های شعر غنایی آن دوره محسوب می‌گردد. آنچه ویژه تمام آثار وی می‌باشد، همانا روح پرشور و هیجان‌انگیزی است که از عشق مفرط به آزادی بشر و تقدیس عمیق شخصیت انسانی سرچشمه می‌گیرد<ref>مقدمه، ص25</ref>.

تذکره‌نویسان شعر [[نسیمی، سید عمادالدین|نسیمی]] را از نظر محتوای آن، که مبتنی بر بینش مکتب حروفیه است، مورد بررسی قرار داده‌اند. در حقیقت شکل و فرم در شعر فارسی [[نسیمی، سید عمادالدین|نسیمی]]، تحت‌الشعاع مضمون قرار دارد. بدیهی است که این خصیصه، مطلق نیست و شعر [[نسیمی، سید عمادالدین|نسیمی]] زیبایی‌های بدیعی خود را دارد<ref>همان، ص24</ref>.

[[نسیمی، سید عمادالدین|نسیمی]] علاوه بر زبان فارسی، به ترکی و عربی نیز شعر ساخته است. برخی اشعار ترکی او بیشتر مورد تحسین قرار گرفته است، تا جایی‌ که او را «نخستین شاعر بزرگ در زبان ترکی غربی (آذری) می‌دانند» و معتقدند که دوره کلاسیک ادبیات آذری با نام [[نسیمی، سید عمادالدین|نسیمی]] آغاز می‌شود. او نخستین شاعری است که دیوانی پرحجم به این زبان، ترتیب داده است. در زبان ترکی نیز حصه مهمی از اشعار را به تبلیغ آرمان‌های حروفی حصر کرده است<ref>همان</ref>.

شعر بومی [[نسیمی، سید عمادالدین|نسیمی]] را بیشتر از جهت بدعت‌گذاری او در توجه به انسان در لیریسم آذری و ملل هم‌جوار ستوده‌اند؛ چرا که «انسان» در مرکز دایره خلاقیت هنری او قرار دارد و ازاین‌روست که در شعرش شور و حال زندگی موج می‌زند<ref>همان</ref>.

از نکات جالب توجه در شعر [[نسیمی، سید عمادالدین|نسیمی]]، تأثیر و تضمینش از اشعار [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] است؛ به‌طوری که معلوم است جوانی [[نسیمی، سید عمادالدین|نسیمی]]، مقارن با اوج و تکامل حافظ در عرصه شعر و هنر بوده است. اگرچه هنوز درباره علاقه و همبستگی این دو شاعر بزرگ به همدیگر سندی و مکتوبی در دست نیست، ولی [[نسیمی، سید عمادالدین|نسیمی]] در بعضی از اشعارش، به شعر حافظ اشاره می‌کند. حتی او غزلی به‌عنوان جواب، در مقابل غزل معروف حافظ به نام «غم مخور» سروده است<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>.