نمایش مبدأ برای خزینة الجواهر في زینت المنابر

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR56616J1.jpg
| عنوان = خزینة الجواهر في زینت المنابر
| عنوان‌های دیگر = خزینة الجواهر ** هو کتاب خزینة الجواهر في زینت المنابر
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[نهاوندی، علی‌اکبر]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =  /ن9خ4 10/5 BP 
| موضوع =وعظ - مجموعه‏‌ها - اسلام - مجموعه‎‌‌ها
|ناشر 
| ناشر = اسلامیه
| مکان نشر = ایران - تهران
| سال نشر = 1389ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE56616AUTOMATIONCODE
| چاپ = 9
| شابک = 978-964-481-139-5
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 56616
| کتابخوان همراه نور = 56616
| کد پدیدآور = 5409
| پس از = 
| پیش از = 
}}
{{کاربردهای دیگر|الجواهر (ابهام‌زدایی)}}
'''خزینة الجواهر في زینت المنابر'''، نوشته [[نهاوندی، علی‌اکبر|علی‌اکبر نهاوندی]] (1369-1278ق) است. مؤلف در این اثر تجربه‌های منبری خود را که طی ده‌ها سال فراهم آورده است، دسته‌بندی کرده و در اختیار اهل منبر و مردم گذاشته است. خزینة الجواهر ضمن گستردگی مطالب، از نثر روانی برخوردار است. ‏

این اثر مشتمل بر شرح و تفسیر ۴۰ آیه، ۷۷ روایت، ۸۰ موعظه و ۲۰۰ حکایت است. [[نهاوندی، علی‌اکبر|نهاوندی]] چهار باب را برای هر یک از مبحث‌های آیات، روایات، مواعظ و حکایات باز کرده است و موضوع‌های سه‌گانۀ اصول دین، فروع دین و اخلاق را با نام «عنوان» زیر هر باب نهاده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص3</ref>‏همچنین، او از عنوان‌هایی مانند «فایده، معجزه، لطیفه و...» برای توجه خواننده به مطالب بهره گرفته است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص14-13</ref>‏

در این اثر، آیه‌ها، روایت‌ها، موعظه‌ها و حکایت‌های مندرج به یکدیگر مربوط‌‌اند. نهاوندی برای نشان‌دادن این موارد مربوطه، از شیوه‌های مرسوم پاورقی‎‌‌‌نویسی بهره نگرفته است و برای این منظور، هر یک از آیه‌ها یا روایت‌ها یا موعظه‌ها و یا حکایت‌هایی را که می‌خواهد به آن‌ها ارجاع دهد، ابتدا، عنوان و بابش را ذکر کرده، سپس، شماره هر یک از این موارد چهارگانه را در پرانتز آورده است؛<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص4-3</ref>‏مثلاً، هنگامی که از آیه «لن تنالوا البر...» در عنوان دوم از باب دوم بحث می‌کند، می‌گوید: ما آیه مبارکه را در عنوان دوم از باب اول (3)... نقل نموده‌ایم.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص269</ref>‏ همچنین چنانچه در جایی، از کسی مطلبی را نقل کرده، به نام کتاب نویسنده بسنده کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص8و14و103</ref>‏