نمایش مبدأ برای جغرافیای تاریخی سرزمین‌های اسلامی خلافت شرقی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR10097J1.jpg
| عنوان =جغرافیای تاریخی سرزمین‌های اسلامی خلافت شرقی
| عنوان‌های دیگر =
| پدیدآوران = 
[[عرفان، محمود]] (مترجم)

[[لسترینج، گای]] (نویسنده)
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏DS‎‏ ‎‏44‎‏/‎‏9‎‏ ‎‏/‎‏ل‎‏5‎‏ج‎‏7
| موضوع =
آسیای صغیر - جغرافیای تاریخی

آسیای مرکزی - جغرافیای تاریخی

ایران - جغرافیای تاریخی

بین النهرین - جغرافیای تاریخی
| ناشر = 
شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
| مکان نشر =تهران - ایران
| سال نشر = 1383 ش 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10097AUTOMATIONCODE
| چاپ =6
| شابک =964-445-105-8
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =10097
| کتابخوان همراه نور =10097
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}

'''جغرافياى تاريخى سرزمين‌هاى خلافت شرقى''' اثر [[لسترینج، گای|گاى لسترپنج]] كه به اهتمام آقاى [[عرفان، محمود|محمود عرفان]] صورت گرفته است. توصيف جغرافياى تاريخى مناطق شرقى خلافت اسلامى، شامل بين النهرين و ايران و آسياى مركزى به استثناى عربستان و دو شهر مقدس مكه و مدينه، از زمان فتوحات مسلمين تا ايام تيمور است,

این کتاب ترجمه‌اى از كتاب (erahpilac nretsat eht fo dnal eht) است.

جغرافياى تاريخى؛ شامل بازسازى گذشته، به شيوه بررسى سلسله وقايع در يك زمان يا ارزيابى آنها با توجّه به تحوّلات تاريخى گذشته است(از كتاب جغرافياى تاريخى كشورهاى اسلامى دكتر قرجانلو) و منظور(مقصود) از خلافت شرقى، به خلافت خلفاى راشدين، اموى و عباسى است كه مركز دستگاه آنها شرق زمين (عربستان، عراق و شام) بود و چون يكى از افراد خاندان اموى از شام به اسپانيا رفت، خلافتى ترتيب داد و تا چندين سال اولاد او به نام خلفاى اسلامى فرمانروايى داشتند و جنگ كردند، خلافت آنها را خلافت غربى ناميدند.

لسترپنج، خاورشناس مشهور انگليسى در مقدمه مى‌گويد، در صفحات اين كتاب سعى شده كه عصاره نوشته‌هاى همه جغرافى‌دانان و مورخان عرب ايرانى و ترك از آغاز فرمانروايى مسلمانان تا هجوم تيمور را پس از تلخيص و مقايسه با يكديگر و حذف و تصحيح مكرّرات و زوايد آن، مجموعه‌اى فراهم آورد كه اطلاعات مفيد و جامعى از اوضاع جغرافيايى ايران، تركيه، بين‌النهرين، سوريه، آسياى مركزى و... در قرون وسطى و تحولات بعدى در دسترس خوانندگان قرار دهد.

مؤلف كتاب فوق را در سال 1905 ميلادى، به زبان انگليسى انتشار داد و ترجمه فارسى آن در بهمن ماه آن سال 1337ش انجام يافته است.