نمایش مبدأ برای تمام الفيض في باب الرجال

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR24248J1.jpg
| عنوان = تمام الفيض في باب الرجال
| عنوان‌های دیگر = رجال و مشايخ الطريقة الجلوتية
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[حقی، اسماعیل بن مصطفی]] (نويسنده)
[[مزیدی، احمد فرید]] (محقق)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  /ح7ت8 291/23 BP 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = دار الکتب العلمية
| مکان نشر = لبنان - بیروت
| سال نشر = 2010م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE24248AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = -
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 24248
| کتابخوان همراه نور = 24248
| کد پدیدآور = 2708
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''تمام الفیض فی باب الرجال''' تألیف [[حقی، اسماعیل بن مصطفی|اسماعیل حقی بن مصطفی جلوتی]] (متوفی 1137ق) مشتمل بر شرح‌حال، افکار و سخنان رجال و مشایخ طریقه جلوتیه به‌ویژه [[عثمان بن سید فتح‌الله]] است. این اثر با تحقیق [[احمد فرید مزیدی]] منتشرشده است.

این کتاب از نفیس‌ترین کتبی است که ارتباط بین شیخ و مرید و ارتباط روحی ایشان را تبیین کرده است. جلوتی در این کتاب، سیره استادش عثمان فضلی را گردآوری کرده و مناقب و احوال دینی و دنیوی و کرامات و موضع‌گیری  او با سلاطین و امرا را ذکر کرده است. بیان ارتحال وی در طلب علم و اشاره به برتری تصانیفش و تأثیر او در حوزه علم و مکتب تصوف از دیگر مباحث اوست. همچنین از آداب طریق و سلوک و لباس خرقه صوفیه و به‌ویژه طریقه جلوتیه بحث کرده است. تبیین سلسله طریق و فواید تربیت او به دست استادش از دیگر مباحث کتاب اوست.<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص3</ref>‏.

کتاب مشتمل بر مقدمه محقق، مقدمه مصنف، هفده فصل و هفت ملاقات است. این اثر به تبیین طرق حق و سر تعدد و تکثر آن اختصاص‌یافته است. جلوتی راه‌های رسیدن به خداوند را متعدد و به عدد انفاس خلایق می‌داند؛ چراکه برای هر شخص شیوه خاصی در توجه به‌سوی خداست.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص15</ref>‏.

نویسنده که از پیروان طریقه صوفیه جلوتیه است، تفاوت آن با خلوتیه را تنها به گذاشتن یک نقطه در بالا و پایین می‌داند و اینکه عبدالقادر گیلانی با انتقال یک نقطه از بالا به پایین طریقه جلوتیه را ایجاد کرد.<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>‏ از دیدگاه او سلوک برای سیر الی الله به‌منزله وضو برای نماز است که آن‌گونه نماز بدون وضو ممکن نیست، سیر بدون سلوک نیز صحیح نیست. انتهای سیر نیز پرواز و وصول سالک به قاف قربت است.<ref>ر.ک: همان، ص33</ref>‏

جلوتی در هفتمین فصل کتاب از [[محی‌الدین عربی]] یادکرده است.<ref>ر.ک: همان، ص139</ref>‏ از فصل هشتم کتاب به شرح احوال و کرامات استادش عثمان بن سید فتح‌الله می‌پردازد.<ref>ر.ک: همان، ص187</ref>‏ در انتهای کتاب نیز سخنانی که در هفت ملاقات بین او و استادش ردوبدل شده را به رشته تحریر درآورده است.<ref>ر.ک: همان، ص513-405</ref>‏