نمایش مبدأ برای تفضيل الائمة عليهم‌السلام علی الأنبياء و الملائکة

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR15579J1.jpg
| عنوان = تفضيل الائمة عليهم السلام علی الأنبياء و الملائکة
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[حلی، حسن بن سلیمان]] (نويسنده)
[[مظفر، مشتاق صالح ]] (محقق)
[[مکتبة العلامة المجلسي]] ( سایر)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  /ح8ت7 36 BP 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = مکتبة العلامة المجلسي
| مکان نشر = ایران - قم
| سال نشر = 1430ق
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE15579AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = -
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 15579
| کتابخوان همراه نور = 15579
| کد پدیدآور = 2377
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''تفضيل الأئمة(ع) علی الأنبياء و الملائكة'''، اثر [[حلی، حسن بن سلیمان|عزالدین ابومحمد حسن بن سلیمان بن محمد حلى عاملى]] (زنده در 802ق)، از محدثان، عالمان و فقهاى شیعه امامیه، کتابی است پیرامون فضیلت و برتری ائمه دوازده‌گانه شیعه بر انبیا(ع) و فرشتگان الهی که با تحقیق [[مظفر، مشتاق صالح|مشتاق صالح مظفر]]، منتشر شده است.

چنان‌که در کتاب ریاض آمده، [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] در کتاب «[[اوائل المقالات|أوائل المقالات]]»و [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] در «[[المسائل الحائريات]]»، در مسئله تفضیل و برتری امامان دوازده‌گانه شیعه(ع) بر سایر انبیا(ع)، اعم از پیامبران اولی‌العزم و غیر اولی‌العزم و نیز بر فرشتگان و ملائک الهی، اعم از ملائک مقرب و غیر آنها، توقف نموده و به‌صورت واضح و قاطعانه، آن را تأیید یا رد، نکرده‌اند. مؤلف به‌منظور بحث و بررسی این مسئله و تبیین اطراف آن، اقدام به تألیف اثر حاضر نموده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص44-45</ref>.

وی قبل از پرداختن به بحث، ابتدا به ذکر برخی از آیات و روایاتی از ائمه(ع) پرداخته است که بر رجوع به ایشان در هنگام شک و سرگردانی در مسائلی نظیر همین موضوع، اشاره دارند؛ مانند آیه شریفه 43 سوره نحل: «فاسألوا أهل الذكر إن كنتم لا تعلمون» (پس اگر نمی‌دانید از اهل ذکر سؤال کنید). سپس در ادامه، در ضمن چندین فصل، با استفاده از آیات قرآن و اخبار صحیح و همچنین مباحث عقیدتی و اعتقادی، بر افضلیت و برتری ائمه(ع) بر پیامبران(ع)، فرشتگان الهی و نیز بر سایر مردم، استدلال نموده است<ref>ر.ک: همان، ص45</ref>.

یکی از اموری که نشان‌دهنده اهمیت و ارزش والای کتاب است، استفاده نویسنده از منابع و مصادر معتبری همچون «[[من‌ لا‌يحضره‌ الفقيه|من‌لايحضره‌الفقيه]]»، «[[الخصال]]»، «[[معاني الأخبار]]»، «[[كمال‌الدين و تمام النعمة (جامعه مدرسین)|كمال الدين]]»، «[[علل الشرایع|علل الشرائع]]»، «[[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (تصحیح لاجوردی‌)|عيون أخبار الرضا(ع)]]»، «[[تفسير القمي|تفسير علي بن إبراهيم القمي]]»، «[[مصباح المتهجد]]»، «[[مقتضب الأثر في النصّ على الأئمة الاثني‌عشر|مقتضب الأثر]]»، «[[تأويل ما نزل في أهل‌البيت(ع)]]» [[ابن ماهیار]]، «[[كتاب الواحدة]]» [[ابن جمهور، محمد بن‌ جمهور|محمد بن جمهور]]، «كتاب الحديث» [[حسن بن کبش حسینی]]، «[[نهج التحقيق إلی سواء الطريق]]» و «كتاب القائم» و «التنبيه للحيرة» [[ابن شاذان، فضل بن شاذان|فضل بن شاذان]] و... است<ref>ر.ک: همان</ref>.

از جمله اموری که صحت انتساب این کتاب به مؤلف را تأیید می‌کند، این است که [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهاءالدین محمد بن حسین بن عبدالصمد عاملی]] (متوفی 1030ق)، [[افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ|عبدالله افندی اصفهانی]] (ق 12ه) و [[مجلسی، محمدباقر|محمدباقر بن محمدتقی مجلسی]] (متوفی 1110ق)، آن را به وی، منتسب نموده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>.