نمایش مبدأ برای تفسير الإمام إبن أبي‌العز

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR57707J1.jpg
| عنوان =تفسیر الإمام إبن أبی‌العز «صاحب شرح الطحاویة»
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[اسمری، شایع بن عبده]] (گردآورنده)
[[آل سبالک، احمد بن منصور]] (مقدمه‌نویس)
|زبان 
| زبان =عربی 
| کد کنگره =‏
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = المکتب الإسلامی لإحیاء التراث 
| مکان نشر =[بی جا] - [بی جا] 
| سال نشر = 1425ق. = 2004م. 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE57707AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ یکم 
| شابک =
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =57707
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =16540-53490
| پس از =
| پیش از =
}}
 
'''تفسير الإمام ابن أبي‌العز «صاحب شرح الطحاوية»،''' عنوان اثری است یک جلدی به زبان عربی از [[ابن ابی‌العز، علی بن علی|ابن ابی‌العز]] با موضوع تفسیر قرآن کریم.

این اثر شامل یک دوره تفسیر مختصر قرآن کریم از سوره حمد تا سوره کوثر است. از مزایای این تفسیر این است که میان تفسیر به مأثور و معقول، جمع کرده است. در نقل بر فحول مفسرین مانند [[طبری، محمد بن جریر بن یزید|ابن جریر طبری]] و [[ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن بن محمد|ابن ابی‌حاتم]] و [[ثعلبی، احمد بن محمد|ثعلبی]] و [[واحدی، علی بن احمد|واحدی]] و [[جصاص، احمد بن علی|جصاص]] و [[بغوی (ابهام‌زدایی)|بغوی]] و [[ابن عطیه، عبدالحق بن غالب|ابن عطیه]] و [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] و [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم]] و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]] اعتماد کرده است. به برخی اشکالاتی که از آنها تعارض میان برخی آیات به چشم می‌زند پاسخ داده است.

نویسنده به تفسیر آیاتی که از مباحث عقیدتی صحبت می‌کند اهتمام دارد. آیات را جز در موارد نادر، به اقوال ضعیف و بعید، تفسیر نمی‌کند. از تکثیر اقوال در معنی آیه دوری می‌گزیند و غالبا در تفسیر یک آیه یک قول قوی را ذکر می‌کند. هنگام ذکر خلاف در معنی آیه غالبا به قول اقوی و احسن در آیه اشاره می‌کند. در اثنای تفسیر برخی آیات از رقایق و حکمت‌ها و فوایدی که آیات به آن اشاره دارد، صحبت می‌کند. مباحث لغوی را فراموش نمی‌کند و به توجیه قرائات و بیان معانی مترتب بر وقف و وصل در برخی آیات، نیز می‌پردازد. نویسنده در این کتاب، اشارات بدیعی در تفسیر برخی آیات دارد که دیگر مفسرین آن را ذکر نکرده‌اند. محقق کتاب، در حواشی به این موارد بدیع اشاره کرده است.<ref>ر.ک: خاتمه کتاب، ص183-184</ref>