نمایش مبدأ برای تعامل قرآن و علوم

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR52807J1.jpg
| عنوان = تعامل قرآن و علوم
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[رضایی اصفهانی، محمدعلی]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =  /ر54 ت7 103/6 BP 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = 
| مکان نشر = 
| سال نشر = 1390ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE52807AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 978-600-5775-20-4
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 52807
| کتابخوان همراه نور = 52807
| کد پدیدآور = 1198
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''تعامل قرآن و علوم'''، نوشته [[رضایی اصفهانی، محمدعلی|محمدعلی رضایی اصفهانی]] (متولد 1341ش)، در موضوع علوم قرآن است.

نوشتار حاضر، رویکرد تفسیر علمی قرآن کریم را مورد توجه قرار داده و به هدف بیان تاریخچه، روش‌شناسی و ضابطه‌مند کردن حرکت علمی اخذ مبانی و تولید علم با تکیه بر قرآن به نگارش درآمده است<ref>ر.ک: مقدمه صفحه ‌اول - دوم</ref>.

کتاب در پنج فصل تنظیم شده است. فصل اول آن، تحت عنوان قرآن و علوم تجربی، به مفهوم‌شناسی علم، تقسیم‌بندی علوم، کاربردهای علم در قرآن و اهمیت آن، مبانی تعامل قرآن با علوم تجربی پرداخته و آیات علمی قرآن را مورد بررسی قرار داده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص‌15-‌56</ref>. 

در فصل دوم، روش برداشت علمی از قرآن مورد توجه قرار گرفته و از زمینه‌های پیدایش تفسیر علمی و علل رشد آن به‌اضافه تاریخچه و دیدگاه و مهم‌ترین آثار در زمینه تفسیر علمی سخن به میان آمده است. در ادامه شیوه، مبانی، معیار و آسیب‌های برداشت علمی از قرآن مطرح شده است<ref>ر.ک: همان، ص‌59-103</ref>. موضوع قرآن و علوم انسانی مباحث فصل سوم را تشکیل می‌دهد که به تبیین نقش قرآن در علوم انسانی و بالعکس، روش‌شناسی تفسیر علمی و آسیب‌های آن پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص‌107-130</ref>.

فصل چهارم، به نظریه‌پردازی‌های علمی قرآنی اختصاص یافته و شامل مباحثی در خصوص اقسام آیات علمی قرآن، مبانی و روش‌شناسی برداشت علمی از قرآن مطرح شده است. در ادامه به عناصر، ضوابط، حوزه‌های نظریه‌پردازی علمی قرآن پرداخته شده و به نمونه‌هایی از آن اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص‌132-‌159</ref>.

پایان‌بخش مطالب کتاب، موضوع اعجاز علمی قرآن است که در آن، ضمن پرداختن به ماهیت‌شناسی موضوع، برخی از موارد اعجاز علمی قرآن از جمله نیروی جاذبه، حرکت خورشید، زوجیت، لقاح و... مورد بررسی قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص‌161-212</ref>.