نمایش مبدأ برای ترجمه نهج‌البلاغه (سپهر)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR03429J1.jpg
| عنوان =ترجمه نهج‌البلاغه (سپهر)
| عنوان‌های دیگر =متن کامل عربی و ترجمه فارسی نهج‌البلاغة با مقدمه‌ای در فن خطابه و تاریخ آن و تعلیقات

نهج‌البلاغة. فارسی - عربی
| پدیدآوران = 
[[امام على(ع)]] (نویسنده)

[[شریف الرضی، محمد بن حسین]] (گردآورنده)

[[سپهر خراسانی، احمد]] (مترجم)
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏38‎‏/‎‏041‎‏ ‎‏1358
| موضوع =
اسلام - تاریخ

اسلام - مسایل متفرقه

سخنوری

علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - خطبه‌ها

علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - نامه‌ها

علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - کلمات قصار
| ناشر = 
اشرفی
| مکان نشر =تهران - ایران
| سال نشر = 1358 ش 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03429AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| تعداد جلد =3
| کتابخانۀ دیجیتال نور =03429
| کتابخوان همراه نور =03429
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}

{{کاربردهای دیگر|ترجمه نهج‌البلاغه (ابهام‌زدایی)}}

'''ترجمه نهج‌البلاغه (سپهر)'''، تألیف [[سپهر خراساني، احمد|احمد سپهر خراسانى]] ترجمه فارسى كتاب شريف نهج‌البلاغه است.

اين اثر يكى از ترجمه‌هاى در دسترس از نهج‌البلاغه است كه داراى ترجمه‌اى همراه با نثر مسجع و مغلق مى‌باشد. مؤلف درباره انگيزه خود از ترجمه نهج‌البلاغه عرضه مى‌دارد كه «نهج‌البلاغه را با اين كه كسان بسيارى ترجمه و شرح كرده‌اند، هنوز چنانچه بايد و شايد حق آن ادا نشده است. چه، كلام هر چه بليغ‌تر و سخن هر چه زيباتر باشد، نقل خصوصيات و لطايف آن به زبان ديگر، مشكل‌تر و احيانا غير ممكن مى‌گردد.... روى اين اصل هر چه بيشتر نهج‌البلاغه ترجمه شود و ذوق‌ها درباره آن بكار رود نه تنها مشمول قبح تكرار و زشتى تقليد نيست، بلكه حكم قند مكرّر را پيدا مى‌كند، و شيرينى‌هاى آن بيشتر آشكار و لطايف آن بهتر نمودار مى‌گردد و طبايع مختلف را جلب و ذوق‌هاى گوناگون را جذب مى‌نمايد.... اين ناچيز بى‌آن كه دعوى برترى و يا برابرى با ساير ترجمه‌ها و شرح‌هاى نهج‌البلاغه كند، به همان فلسفه‌اى كه اشاره شد، دست به ترجمه خطب [[امام على(ع)]] بر حسب استعداد و سليقه خويش زد، اين توفيق از آن دست داد كه به علت كبر سن از اشتغالاتى كه داشتم، يكسره كناره‌گيرى و اعتزال را پيشه ساختم. دوستانى كه به من تفقّدى داشتند بر حسب اقتضاى مقام سخن از نهج‌البلاغه به ميان آوردند و مرا وادار به اين كار نمودند. فروردين سال 36 بود كه به ترجمه متن پرداختم، و پس از سه ماه خاتمه پذيرفت.

نشر ترجمه را بدون شرح و بسطى كافى ندانسته، تعليقات را بر آن مزيد كردم و پس از تعليقات مناسب ديدم كه در اطراف نفس خطابه و تاريخ پيدايش آن و خطباى معروف نيز شرحى بنويسم و كتاب را هر چه بيشتر سودمند گردانم، و با اين كه به علّت نداشتن كمك و فشار بى‌اندازه كار ناتوان شده بودم، اين مقصود را نيز به انجام رسانيدم، و مجموع مدتى كه صرف تدوين اين كتاب از هر جهت شدت يازده ماه تمام با روزى دوازده ساعت كار بوده است.»