نمایش مبدأ برای ترجمه نهج‌البلاغه (بهشتی)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR03426J1.jpg
| عنوان =نهج‌البلاغه (ترجمه بهشتی)
| عنوان‌های دیگر =نهج‌البلاغه. عربی - فارسی
| پدیدآوران = 
[[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول]] (نویسنده)

[[شریف الرضی، محمد بن حسین]] (گردآورنده)

[[بهشتی، محمد]] (مترجم)
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏38‎‏ ‎‏/‎‏041‎‏ ‎‏1370*
| موضوع =
[[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]]، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - خطبه‌ها

[[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]]، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - نامه‌ها

[[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]]، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - کلمات قصار
| ناشر = 
تابان
| مکان نشر =تهران - ایران
| سال نشر = 1370 ش 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03426AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| شابک =964-437-033-3
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =03426
| کتابخوان همراه نور =03426
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}

{{کاربردهای دیگر|ترجمه نهج‌البلاغه (ابهام‌زدایی)}}

'''ترجمه نهج‌البلاغه (بهشتی)'''، ترجمه‌اى است به فارسى روان و معنايى، به قلم [[بهشتی، محمد|محمد بهشتى]] و مشتمل بر مقدمه مترجم و ترجمه سه بخش خطبه‌ها و نامه‌ها و کلمات قصار [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] و نيز ترجمه تعليقات خطبه‌ها.

مترجم، در آغاز کتاب، به معرفى [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]]، مؤلف «نهج‌البلاغة» پرداخته، سپس متن مقدمه [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] بر «نهج‌البلاغة» را ترجمه کرده و در ادامه اشاره‌اى کوتاه به زندگى [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] نموده است. وى، هم‌چنين گروهى از کسانى را که پيش از [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] به جمع‌آورى قسمتى يا مجموعه‌اى از خطبه‌هاى [[امام على(ع)|حضرت امير]] پرداخته‌اند، نام برده و از کسانى چون [[نصر بن مزاحم]]، از معاصرين على(ع)، زيد بن وهب، عبدالحميد بن يحيى عامرى، اسماعيل بن مهران، ابومخنف بن لوط، [[برقی، احمد بن محمد|احمد بن محمد برقى]]، [[بلاذری، احمد بن یحیی|احمد بن يحيى بلاذرى]] و... ياد مى‌کند، سپس درباره «نهج‌البلاغة» و جامعيت آن سخن گفته و گفتار حسین بن احمد مرصفى، استاد فن بلاغت و استاد علم بيان در دانشکده «دار العلوم» مصر را در ستايش«نهج‌البلاغة» ذکر مى‌کند. وى، هم‌چنين بخش‌هایى از سخنان شيخ محمد عبده را که در مقدمه‌اى که وى، بر «شرح نهج‌البلاغة» خود نگاشته، يادآور مى‌شود.