نمایش مبدأ برای ترجمه قرآن (الهی قمشه‌ای)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR02065J1.jpg
| عنوان =ترجمه قرآن (الهی قمشه‌ای)
| عنوان‌های دیگر =
| پدیدآوران = 
[[الهی قمشه‌ای، مهدی]] (نویسنده)
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏59‎‏/‎‏66‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏7‎‏ ‎‏1380
| موضوع =
قرآن - ترجمه‌ها
| ناشر = 
فاطمه الزهراء
| مکان نشر =قم - ایران
| سال نشر = 1380 ش 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE02065AUTOMATIONCODE
| چاپ =2
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =02065
| کتابخوان همراه نور =02065
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
{{کاربردهای دیگر|ترجمه قرآن (ابهام‌‌زدایی)}}
'''ترجمه قرآن (الهى قمشه‌اى)'''، از جمله ترجمه‌هاى فارسى معاصر به قلم [[الهی قمشه‌ای، مهدی|ميرزا مهدى الهى قمشه‌اى]] است كه تا مدت‌ها گوى سبقت را از ديگر ترجمه‌ها ربوده بود.<ref>[[استادولی، حسین]]، ص148</ref>دو ترجمه قمشه‌اى و عبدالحسين آيتى آغازگر عصر ترجمه روان و نسبتا آزاد قرآن كريم به فارسى بوده‌اند.<ref>خرمشاهى، بهاءالدين، 1379، ص8</ref>الهى قمشه‌اى در تأسيس شيوه ترجمه امروزين و راحت و روان قرآن كريم (به نثر معيار و معاصر و روز) سهمى فراموش‌نشدنى دارد.<ref>همان، ص20</ref>

استادولى در مقاله‌اى برخى از ويژگى‌هاى اين ترجمه را برشمرده است. وى ابتدا به سه ويژگى مثبت اين ترجمه اشاره مى‌كند:

#اخلاص و صفاى باطن مترجم كه بى‌شك در عبارات اين ترجمه تأثير نهاده و نورانيت خاصى بدان بخشيده و خواننده را در مواردى تحت تأثير قرار مى‌دهد؛
#قلم روان و انشاى سليس مترجم كه فهم عبارات آن را آسان كرده است؛
#همان‌گونه‌كه از نامش پيداست داراى خلاصة التفسير است و توضيحات كوتاه ميان پرانتزى مفيدى دارد كه فهم آيه را روشن مى‌سازد.

وى سپس تأكيد مى‌كند كه ويژگى‌هاى منفى اين ترجمه نيز اندك نيست. از جمله اين ويژگى‌هاست: بى‌دقتى و سرسرى كار كردن، ضعف ادبى، آميختگى متن و شرح، نقل به معنى، افتادگى‌ها، نقص ويرايش، اجمال و تفصيل‌ها.<ref>[[استادولی، حسین]]، ص149 - 150</ref>

[[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاءالدين خرمشاهى]] از جمله افرادى است كه بر ترجمه قمشه‌اى نقد نوشته است. وى در ابتداى مقاله‌اش مى‌نويسد: «نگارنده اين سطور، سى سال مى‌گذرد كه با اين ترجمه انس دارد و تا چندى پيش، نسبت به آن ترجمه، مانند اكثر اهل كتاب، حسن ظنى داشت؛ تا اينكه به دليل اشتغال به ترجمه قرآن كريم، ترجمه‌هاى قديم و جديد را به‌دقت بررسى و با متن مقدس قرآن مقابله كرد. شايد براى اهل نظر و قرآن‌پژوهان تعجب‌آور باشد كه عرض كنم، ترجمه مرحوم قمشه‌اى در عين آنكه مقبول‌ترين ترجمه قرآن در عصر جديد بوده است، چه‌بسا پراشتباه‌ترين ترجمه هم بوده است». وى مطرح كردن سهوالقلم‌ها و اشتباهات و اغلاط اين ترجمه را به قصد پيرايش و ويرايش آن، از نظر دينى و علمى بر ذمه خود فرض دانسته و در چند ماه بررسى نقادانه اين ترجمه حدود دويست صفحه يادداشت تهيه كرده است.<ref>خرمشاهى، بهاءالدين، 1372، ص14</ref>

وى پس از بررسى 20 مورد از ترجمه‌ها چنين مى‌نويسد: «گفتنى است كه موارد درست و بى‌اشكال، در ترجمه مورد بحث بسيار است و اگر از افزوده‌هاى تفسيرى صرف نظر كنيم، نثر ترجمه در غالب موارد دلنشين و مفهوم است. شايد خوب باشد كه چند كلمه‌اى درباره اين افزوده‌هاى تفسيرى بگويم. اين افزوده‌ها در ترجمه مرحوم قمشه‌اى نه جزو ترجمه محسوب مى‌گردد، نه تفسير به معناى عادى و عرفى آن است؛ زيرا به‌صورت مزجى است و خواننده بايد بسيار فحل و فارس در ادبيت و عربیت باشد تا با مقابله دقيق و مداوم در هر آيه‌اى و بلكه در هر جمله‌اى بتواند آنچه را قرآنى است، از آنچه توضيحى و تفسيرى و افزوده مترجم محترم است، بازشناسد و فرق بگذارد. بلى، اگر مترجم دانشور مى‌توانستند افزون‌هاى خود را در داخل قلاب يا پرانتز بياورند، كارى بود كارستان، ولى چنين كارى نكرده‌اند و اين ترجمه زير بار اين عيب و ايراد نمى‌تواند كمر راست كند».<ref>همان، ص17 - 18</ref>

در انتها چنان‌كه خرمشاهى مى‌نويسد: مترجم از اصول علمى و نظرى ترجمه چندان كه بايد و شايد (در مقايسه با كسانى چون شادروان پاينده يا آقاى [[آیتی، عبدالمحمد|عبدالمحمد آیتی]] يا ديگران كه مترجمان حرفه‌اى و پركار بوده‌اند) باخبر نبوده است؛ چنان‌كه ما فقط به سه مورد آن اشاره كرديم و آنها را به‌اختصار تكرار مى‌كنيم: 

#مزج شرح و تفسير با ترجمه؛
#عطف مترادفين و قلم‌گردانى‌هاى غير لازم؛
#تغيير ساختار و قالب واحدهاى دستور زبانى.<ref>خرمشاهى، بهاءالدين، 1379، ص20 - 21</ref>