نمایش مبدأ برای تحفه رضویه (شرح صحیفه سجادیه)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR16587J1.jpg
| عنوان =تحفه رضویه (شرح صحیفه سجادیه)
| عنوان‌های دیگر =صحیفه سجادیه. شرح
| پدیدآوران = 
[[علی بن حسین(ع)، امام چهارم]] (نویسنده)

[[اردکانی یزدی، قاضی بن محمد]] (شارح)

[[فاضلی، علی]] (مصحح)
| زبان =فارسی
| کد کنگره =
| موضوع =

| ناشر = 
سازمان تبليغات اسلامی، پژوهشکده باقر العلوم(ع)
| مکان نشر =تهران - ایران
| سال نشر = 1388 ش 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE16587AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| شابک =978-600-5529-09-8
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =16587
| کتابخوان همراه نور =16587
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
{{کاربردهای دیگر|صحیفه سجادیه (ابهام‌زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر|شرح صحیفه سجادیه (ابهام‌زدایی)}}

'''تحفه‌ى رضويه'''، شرحى است بر صحيفه سجاديه، تألیف [[اردکانی یزدی، قاضی بن محمد|قاضى بن كاشف‌الدين محمد يزدى]] (1001-1075ق) كه به زبان فارسی نگاشته شده است. مؤلف در مقدمه هدف خود را از تألیف اين شرح به زبان فارسی چنين بيان كرده است:

«از بركات و ميامين اين وادى مقدس [مشهد مقدس رضوى] به خاطر رسيد شرح مبسوطى بر صحيفه سجاديه... به لغت بلندرتبه عربى نويسم... و چون مقصود اصلى اين بود كه طبقات مردم از خواص و عوام از آن بهره برند، منتخبى از آن را به زبان فصيح فارسی در غايت وضوح نقل نمودم.»

اين كتاب ترجمه و خلاصه همان شرح عربى به همراه اضافاتى است كه توسط خود مؤلف نوشته شده است. شرح عربى آن، «التحفة الرضوية للصحيفة السجادية» نام دارد.

اين شرح، مورد استناد [[علامه مجلسى]] در «الفرائد الطريفة» بوده و [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ تهرانى]]، مؤلف «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]» و سيد محسن عاملى، مؤلف «[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]» اين شرح را ستوده‌اند.

كتاب، شامل شرح يازده دعا از نسخه مشهوره صحيفه است به اضافه شرح دعاى صلوات بر حضرت آدم(ع) كه آن دعا را از روى نسخه تصحيح‌شده و معتبر كه به خط كفعمى نزد مؤلف بوده نگاشته است. لازم به ذكر است گاهى نكاتى افزون از شرح عربى در اين شرح آمده است؛ با حفظ اين نكته كه شرح عربى او شامل شرح دو دعا است.

محقق كتاب در ابتداى آن به معرفى مؤلف، اساتيد، شاگردان و تأليفات نویسنده اشاره نموده است.

وى اين شرح را به نام شاه عباس دوم صفوى (1052 - 1077ق) نگاشته است.

روش شارح چنين است كه در ابتدا، قسمتى از صحيفه سجاديه را آورده و در زير آن به شرح لغات، مطالب صرف و نحوى و ترجمه آن پرداخته است، سپس خلاصه معناى كلام امام را بيان نموده است.