نمایش مبدأ برای تجلی زن در آثار مولوی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NURتجلی زن در آثار مولویJ1.jpg
| عنوان =تجلی زن در آثار مولوی
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[ثقفی، زلیخا]] (نویسنده)
|زبان 
| زبان =
| کد کنگره =‏PIR۵۳۰۷/ز۹ث۷
| موضوع = نظریه‌ دربا‌ره‌ زنا‌ن‌ مولوی، جلال‌الدین‌ محمد بن‌ محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ ق‌,زنا‌ن‌ در ادبیا‌ت‌,قرن‌ ۷ ق‌ - تا‌ریخ‌ و نقد شعر فا‌رسی‌
|ناشر 
| ناشر =انتشارات ترفند 
| مکان نشر =تهران
| سال نشر =1386 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE
| چاپ =چهارم
| شابک =
| تعداد جلد =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''تجلی زن در آثار مولوی''' تألیف [[ثقفی، زلیخا|زلیخا ثقفی]]، این کتاب، در سه بخش، انعکاس سیمای زن در آثار منثور و منظوم [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را به طور مبسوط مورد بررسی قرار می‌دهد. عناوین بخش‌ها عبارت است از: کلیات جلوه‌های زن در آثار منثور [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]؛ جلوه‌های زن در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]].

در بخش اول، با عنوان کلیات، کوشیده است که سیمای زن را در اسلام، قرآن، ادب فارسی، عصر مغول و عرفان اسلامی مورد مطالعه و بررسی قرار دهد. 

در این بررسی نشان داده که پیامبر اسلام تنها کسی بوده است که حیثیت انسانی و اجتماعی زنان را به آنان بازگردانده است و نیز نشان داده که در میان سلسله حکومت‌های ایران تا عصر صفوی، تنها در دورۀ حکومت ترکان و ایلخانان مغول، دورۀ شوکت و قدرت و عزت زن در ایران بوده است.

در بخش دوم، با عنوان جلوه‌های زن در آثار منثور [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]، با بررسی کتاب‌های [[مناقب العارفين|مناقب‌ العارفین افلاکی]]، [[فيه مافيه|فیه مافیه]]، مکتوبات و [[مجالس سبعه]] دیدگاه مترقی و متعالی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را نسبت به زنان بیان کرده و از خلال رویدادها، حکایات و نامه‌های مولانا، نمونه‌هایی از سیرۀ نیک و رفتار شایسته او با زنان ذکر کرده است. 

در بخش سوم، جلوه‌های زن در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] را مورد جستجو قرار داده و کوشیده است تمام مطالبی را که به نحوی مرتبط با زنان است در دوازده موضوع، فصل‌بندی و تدوین نماید، طوری که در هر فصل مجموع حکایت‌ها، نکته‌ها و تمثیل‌هایی که با موضوع آن فصل مناسب است، همراه با شرح، تفسیر، نحوۀ تلقی و چگونگی برخورد [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، جمع آمده است. 

برخی از عناوین فصل‌ها و لُب مطالب آن‌ها عبارت است از: 
#پرتویی از آفتاب نبوی؛ در این فصل با ذکر داستان‌های گم‌شدن پیامبر از کنار حلیمه، عایشه و باران غیبی و پنهان شدن عایشه از نابینا، دیدگاه و نحوۀ تلقی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را شرح و بررسی می‌کند. 
#همراه با تفاسیر؛ در این فصل حکایت زنانی که نامشان در قرآن آمده و در مثنوی انعکاس یافته، مانند حضرت مریم، مادر موسی، آسیه، زلیخا و زهره از منظر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] بررسی شده است. 
#زنان بد کنش؛ عنوان فصل دیگری است که در آن حکایات همسر نوح، همسر ابولهب و همسر شیخ خرقانی نقل و مورد بررسی قرار گرفته است. 
#در ذیل عنوان رمز و تمثیل؛ ماجرای اعرابی و زنش که به ترتیب، نماد عقل و نفس محسوب می‌شوند، جفت بودن پدیده‌ها، غلبۀ زن بر عاقلان و غلبه جاهلان بر زن شرح شده است. 
#در فصل دیگر با عنوان زیر پای مادران باشد جنان؛ داستان‌هایی که درون‌مایه‌ای از احساس و عواطف مادری دارد یا مبیّن نقش مادری است، از منظر [[مثنوی معنوی|مثنوی]] شرح و بررسی شده است. 
#هزل و یا تعلیم؛ یکی از فصل‌های مهم این کتاب است که در آن حکایاتی با محتوای هزلی که از نگاه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] همه تعلیم محسوب می‌شود، مانند صوفی و زنش، زن و امرود بُن، خاتون و کنیزک، زاهد و کنیزک، زن جوحی و قاضی، عجوزۀ کابلی و مانند این‌ها مورد شرح و بررسی قرار گرفته است و....  

علاوه بر پی‌نوشت‌های هر بخش، منابع و مآخذ نیز در پایان کتاب آمده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص203-204</ref>