نمایش مبدأ برای تجربة الأحرار و تسلیة الأبرار

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR50810J1.jpg
| عنوان = تجربة الاحرار و تسلیة الابرار
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[مفتون دنبلی، عبد الرزاق بن نجف قلی]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =  PIR۳۵۴۳/م۷،ت۳
| موضوع =شا‌عران‌ ایرانی‌ - سرگذشتنا‌مه‌,ادبیا‌ت‌ فا‌رسی‌ - مجموعه‌ ها‌,ایران‌ - تا‌ریخ‌ - زندیا‌ن‌،۱۱۶۳ - ۱۲۰۹ق‌
|ناشر 
| ناشر = 
| مکان نشر = 
| سال نشر = 13سده
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE50810AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 2
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 50810
| کتابخوان همراه نور = 50810
| کد پدیدآور = 4124
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''تجربة الأحرار و تسلیة الأبرار'''، اثر [[مفتون دنبلی، عبد الرزاق بن نجف قلی|عبدالرزاق بن نجف قلی مفتون دنبلی]] (1243ق)، کتابی است در شرح حال جمعی از علما، فقها و شعرا که مؤلف به صحبت بعضی از ایشان رسیده و از بعضی، شرف و ادب اندوخته و با بعضی، آشنا بوده است.

با مطالعه کتاب، می‌توان دریافت که این اثر، از جمله کتاب‌هایی است که در زمینه تذکره نوشته شده است. این کتاب از مجموعه‌های نفیس و از مهمترین کتب ادبی و تاریخی است که در نیمه اول قرن سیزدهم هجری قمری تألیف گردیده است.

در جلد اول، پ‍س از خ‍طب‍ه، ش‍م‍ه‌ای از ح‍ال ن‍وی‍س‍ن‍ده ک‍ت‍اب اس‍ت<ref>متن کتاب، ص1- 44</ref> و در متن اثر بزرگانی چون [[م‍ی‍رزا م‍ح‍م‍دم‍ه‍دی ش‍ه‍رس‍ت‍ان‍ی‌]]؛ [[خواجویی، اسماعیل بن محمدحسین|اس‍م‍اع‍ی‍ل خ‍واج‍وئ‍ی‌]]، م‍ی‍رزا م‍ح‍م‍دن‍ص‍ی‍ر طب‍ی‍ب اص‍ف‍ه‍ان‍ی‌؛ [[م‍ی‍رزا اب‍وال‍ق‍اس‍م م‍درس]] و ش‍ی‍خ [[م‍ح‍م‍د ب‍ح‍ران‍ی‌]] معرفی شده‌اند<ref>متن کتاب، ص45- 170</ref>.

در جلد دوم کتاب، ت‍اری‍خ اواخ‍ر دوره ن‍ادری و ک‍ش‍م‍ک‍ش‌ه‍ای دوران اول زندیه و س‍ل‍طن‍ت ف‍ت‍ح‍ل‍ی ش‍اه آمده<ref>همان، ج2، ص1- 126</ref> و س‍پ‍س از ص‍ن‍ای‍ع ش‍ع‍ری و آداب دب‍ی‍ری و منشی‌گری، م‍طال‍ب‍ی ذک‍ر م‍ی‌ش‍ود<ref>همان، ص127- 139</ref> و ب‍ع‍د م‍ص‍ن‍ف پ‍اره‌ای از داس‍ت‍ان‌ه‍ای زم‍ان خ‍ود را م‍ی‌آورد ک‍ه ب‍س‍ی‍ار دل‍ک‍ش و ج‍ال‍ب ت‍وج‍ه اس‍ت‌<ref>همان، ص140- 256</ref>.

مؤلف کتاب را به سبک «تجزیة الأمصار وتزجیة الأعصار» ساخته و از طریقه و سلیقه مؤلف آن کتاب، [[عبدالله بن فضل‌الله شیرازی]]، متخلص به «شرف» و امثال او، پیروی کرده و کتاب خود را روی قانون انشاء آن کتاب پرداخته است<ref>سلطان القرایی، جعفر، ص53</ref>.