نمایش مبدأ برای تاریخ حدیث شیعه (2)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR36475J1.jpg
| عنوان = تاریخ حدیث شیعه (2)
| عنوان‌های دیگر = تاریخ حدیث شیعه (2): عصر غیبت
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[طباطبایی، سید محمدکاظم]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =  /ط2ت2 106/5 BP 
| موضوع =حدیث - تاریخ - حدیث - اسناد - حدیث - علم الدرایه
|ناشر 
| ناشر = مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث. سازمان چاپ و نشر
| مکان نشر = ایران - قم
| سال نشر = 1390ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE36475AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 978-964-493-565-7
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 36475
| کتابخوان همراه نور = 36475
| کد پدیدآور = 9166
| پس از = 
| پیش از = 
}}

'''تاریخ حدیث شیعه'''، نوشته [[سیدطباطبایی، سید محمدکاظم|سید محمدکاظم طباطبایی]] (متولى 1344ش) است. این اثر، گزارشی از تاریخ حدیث شیعه است و از روند حدیث‌نگاری، مهمترین نگاشته‌ها، محدثان مشهور، مکتب‌ها و حوزه‌های حدیثی شیعه و آشنایی با مکتب‌های حدیثی مانند مدرسه‌های قم و بغداد، مکتب اخباری‌گری و اجتهادی تا به امروز خبر می‌دهد.

این متن به‌وسیله برخی از استادان و کارشناسان نقادی می‌شود که نویسنده با توجه به نقدها نوشته خود را اصلاح کرده است. متن به‌صورت درسنامه ارائه شده و پس از تدریس مکرر و با توجه به پرسش‌ها و گفتگوهای دانشجویان و مخاطبان کتاب، دوباره نقد، تکمیل و اصلاح شده است. در مرحله ویراستاری محتوایی نیز متن، اندکی فشرده و در قالب کتاب‌های درسی آماده نشر شده است. مؤلف پس از تألیف «تاریخ حدیث شیعه در عصر حضور امامان معصوم(ع)»، این کتاب را برای بازۀ زمانی غیبت معصوم(ع) تا دوران معاصر نوشته است.<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص18-17</ref>‏

[[سیدطباطبایی، سید محمدکاظم|طباطبایی]] سرنوشت حدیث را در سده چهارم و پنجم بررسی نموده و مشهورترین حدیث‌نگاران سده سوم و چهارم را شناسانده است. او از مدرسه‌های حدیثی قم و بغداد و حوزه‌های حدیثی خراسان (سمرقند و نیشابور) گزارش داده است، سپس، به سده‌های ششم تا دوازدهم رسیده و حدیث و محدثان شاخص این قرن‌ها را پژوهش نموده است. ظهور اخباریان در قرن یازدهم نیز مبحث مهمی از کتاب را دربرگرفته است. [[سیدطباطبایی، سید محمدکاظم|طباطبایی]] قرن سیزدهم و چهاردهم را توصیف کرده و در آخر، سرنوشت حدیث را در دوره انقلاب اسلامی ایران توضیح می‌دهد. [[سیدطباطبایی، سید محمدکاظم|طباطبایی]] از 184 منبع برای تألیف این اثر بهره برده است.