نمایش مبدأ برای انسان و قرآن (حسن‌زاده آملی)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR35172J1.jpg
| عنوان = انسان و قرآن(حسن زاده آملی، حسن)
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[حسن زاده آملی، حسن]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =/‎‏ح‎‏5‎‏الف‎‏8 226/2 BP 
| موضوع =انسان (اسلام) - انسان (اسلام) - جنبه‏‌های قرآنی - قرآن - بررسی و شناخت
|ناشر 
| ناشر = ال‍ف‌. لام‌. م‍ی‍م‌
| مکان نشر = ایران - قم
| سال نشر = 1383ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE35172AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 35172
| کتابخوان همراه نور = 35172
| کد پدیدآور = 783
| پس از = 
| پیش از = 
}}

'''انسان و قرآن''' اثر [[حسن‌زاده آملی، حسن|علامه حسن حسن‌زاده آملی]] (1307-1400ش) که جایگاه و درجات انسان را باتوجه‌به قرآن کریم مورد بررسی قرار داده است.

نویسنده چگونگی نگارش کتاب را این‌گونه ذکر کرده است: «... اصل آن را به چند سال پیش‌ازاین تدوین و در بلد طیب آمل به عزیزانی تلقین نموده است، و اینک آن را تنظیم و به نام قرآن و انسان به محضر مبارک ارباب همم عالیه تقدیم داشته است».<ref>ر.ک: مقدمه، ص1</ref>‏

وی با استناد به آیاتی چند، قرآن را در دست انسان زبان‌فهم، تبیان کل شیء و زبان کلمات‌الله بی‌انتها دانسته است. این انسان زبان‌فهم، راسخ در علم است: «و الراسخون فی العلم یقولون آمنا به».<ref>ر.ک: متن کتاب، ص4-3</ref>‏

در فراز دیگری از مباحث چنین می‌خوانیم: «... و انسان که از جمادات و نباتات و حیوانات اشرف است، هر چه در اتصاف به کمالات واجب‌الوجود قوی‌تر باشد در کمال از دیگر افراد انسان پیش‌تر و به مبدأ، اعنی واجب تعالی، نزدیک‌تر و آثار وجودی او بیشتر است؛ و چون انسان کامل مجمع اسماء و صفات واجب تعالی است، امجد و اعظم از دیگر افراد انسان است».<ref>ر.ک: همان، ص118</ref>

همچنین آن‌گونه که نویسنده متذکر شده این کتاب حاوی رسائل دیگری به قلم بزرگانی نیز هست: «به مناسبت روی‌آوردن بحث، در اثنای این رساله از فواتح سور قرآنی اثری مؤثر و وجیزه‌ای نفیس، در بیان حروف فواتح سور، از جناب [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|شیخ رئیس رحمه‌الله]] که با چند رساله دیگر گردآمده، در یک سفینه خطی، در تصرف راقم است و در حد آگاهی خود آن را چاپ نشده می‌انگارد، در این رساله نقد و درج شده است و نیز وجیزه‌ای در تفسیر سوره مبارکه عصر، به قلم محقق جناب [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] که خطی آن در تصرف راقم است، نقل شده است و نیز این رساله حاوی دو مقاله موجز و مفید به قلم رفیع حضرت استادم، حکیم متأله و فقیه جامع، مرحوم [[رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن|آیت‌الله علامه حاج سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]] است. یکی مقاله در تحقیق لیلةالقدر و دیگر در تفسیر کریمه «الر»، «تلک آیات الکتاب الحکیم»، «اکان للناس عجبا» که از نسخه دستخط مبارک آن جناب استنساخ کرده‌ایم، به تفصیلی که در جایش وصف نموده‌ایم».<ref>ر.ک: همان، ص2-1</ref>‏