نمایش مبدأ برای النصيحه الکافيه لمن خصه الله بالعافيه

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR108899J1.jpg
| عنوان = النصيحه الکافيه لمن خصه الله بالعافيه
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[زروق، احمد بن احمد]] (نويسنده)
[[خیالی، عبد المجید]] (محقق)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  
| موضوع =اخلاق عرفانی - اخلاق اسلامی - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14
|ناشر 
| ناشر = دار الکتب العلمية
| مکان نشر = لبنان - بیروت
| سال نشر = 1422ق - 2001م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE108899AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 108899
| کتابخوان همراه نور = 108899
| کد پدیدآور = 7051
| پس از = 
| پیش از = 
}}

'''النصيحة الکافية لمن خصه الله بالعافية'''، نوشته [[زروق، احمد بن احمد|ابوالعباس، احمد بن احمد بن محمد بن عیسی بُرنسی فاسی]]، معروف به [[زروق، احمد بن احمد|زرّوق]](متوفی 899ق)، فقیه مالکی و صوفی است؛ اندرزنامه‌ای در عبادات و مباحث اخلاقی و با تحقیق و پاورقی‌های [[خیالی، عبد المجید|عبدالمجید خیالی]] چاپ شده است.

[[خیالی، عبد المجید|خیالی]]، [[زروق، احمد بن احمد|زروق]] را عالمی می‌داند که تصوفش بر چهرۀ فقهیَش می‌چربد. او برای اصلاح کیان تصوف و زدودن خرافات از چهرۀ آن تلاش وافری می‌کرده است. طریقۀ زروقیه منتسب به اوست.<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص 15-14</ref> [[خیالی، عبد المجید|خیالی]] شرحی از زندگی، آثار، استادان و شاگردان وی نوشته است.‏<ref>ر.ک: همان، ص 15-5</ref>

این اثر، اندرزنامه‌ای است که با دو رکن تألیف شده است؛ [[زروق، احمد بن احمد|زروق]] از یک‌سو، مؤلفه‌های عبادی و ارکان عبادات را مهم دانسته و کاهلی در آن‌ها را گناه برشمرده است و از سوی دیگر، صور اخلاقی را که بایسته است که هر مسلمانی خود را به آن‌ها بیاراید، ارج نهاده است. آنگاه، این دو را در نوشتارش به هم پیوند داده است.<ref>ر.ک: همان، ص 16</ref>از این رو، وی از عباداتی مانند نماز، صیام، زکات، حج، سخن گفته و به جهاد و امر به معروف پرداخته است و در کنار این‌ها، حرمت دروغ، غیبت، نگاه حرام، فحشا، طعام حرام، ریا، عجب، بخل، خیالات خوب و بد، محارمی که با جوارح و قلب انجام می‌شود و مستحباتی را که زندگی را برای آدمی نیکوتر می‌گرداند، گوشزد می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص 17</ref>

النصیحة الکافیه از اسلوب روان و همه‌فهمی برخوردار بوده و از هر دو شیوۀ مختصرگویی و مطول‌گویی بهره گرفته و مبحث‌ها را با آیه‌های قرآنی، احادیث و برخی از آرای فقیهان مستدل کرده است. این رساله، اسلوب بداهه‌گویی دارد. روش ارائه مطالب زروق این‌گونه است که درآغاز، اصلی را با استناد به قرآن طرح می‌کند سپس، آن را با بیان واضح شرح می‌دهد.‏<ref>ر.ک: همان، ص 17</ref>محقق برای فراهم آوردن این رساله، از میان نسخه‌های فراوانی که دارد، چهار نسخه را برگزیده است.‏<ref>ر.ک: همان، ص 19-18</ref>

کتابنامه در پایان کتاب درج شده است.