نمایش مبدأ برای الموطأ و ذیله إسعاف المبطّأ برجال الموطّأ

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR66257J1.jpg
| عنوان = الموطأ
| عنوان‌های دیگر = إسعاف المبطأ برجال الموطأ
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[مالک بن انس]] (نويسنده)
[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر]] (نويسنده)
[[دار الکتاب العربی. قسم الدراسات]] (مقدمه‌نويس)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  م2م8 117/5 BP 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = 
| مکان نشر = 
| سال نشر = 1408ق - 1988م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE66257AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 2
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 66257
| کتابخوان همراه نور = 66257
| کد پدیدآور = 11733
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''كتاب الموطّأ'''، نوشته [[مالک بن انس]] (197-95ق)، دومین فقیه از پیشوایان مذاهب چهارگانه اهل سنت است. این کتاب به‌همراه کتاب «إسعاف المبطّأ برجال الموطّأ»، اثر [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] و با مقدمه [[حسن عبدالله شرف]] چاپ شده است.

[[الموطّأ]]، نخستین اثری است که در جمع میان «حدیث» و «فقه» به‌حسَب موضوع و مسئله نوشته شده و با ضمیمه ‌کردن فتاوای عالمان ثقه، به شرح احکام شریعت اسلام پرداخته است. [[مالک بن انس|مالک]] بنای خویش را بر تمهید اصول برای بیرون آوردن احکام فروع دین نهاده است و در این اثر، بیشتر مباحث «اصول فقه» را گنجانده است و مسائل و فروعات را به آن اصول ارجاع داده است. او بر مبنای خود و نه بر اصطلاح اهل حدیث، احادیثی را (هرچند از مراسیل و بلاغات باشند) صحیح انگاشته و آن‌ها را گرد آورده است. «الموطأ» در شکل امروزی‌اش، 100 حدیث مسند، 222 حدیث مرسل، 613 حدیث موقوف و 285 رأی از تابعین فقیه را در بر دارد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص13</ref>‏.

قاضی [[ابوبکر محمد بن عربی]] در منزلت این کتاب، در «شرح ترمذی» می‌گوید: الموطأ بالای همه کتاب‌هایی که در فقه و حدیث نگاشته شده است، جای دارد. این کتاب، اصل اول و لُباب است و پس از آن، کتاب بخاری اصل دوم در این باب است و بر پایه این دو کتاب است که همه کتاب‌ها (مانند کتاب [[صحيح مسلم|مسلم]] و [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|ترمذی]]) نوشته شده‌اند.

الموطأ بر اساس سه روایت کامل به دست ما رسیده است: روایت یحیی بن یحیی بن کثیر مصمودی (234ق)، روایت [[شیبانی، محمد بن حسن|محمد بن حسن شیبانی]] (189ق) و روایت سوید بن سعید بن سهل حدثانی (240ق). ‏همچنین سه روایت ناقص از [[یحیی بن عبدالله بن بکیر قرشی]] (231ق)، ابوعبدالله عبدالرحمن بن قاسم (191ق) و ابومصعب احمد بن ابی‌بکر زهری (242ق) در الموطأ موجود است<ref>ر.ک: همان، ص15-14</ref>.