نمایش مبدأ برای المعتقد الصغير أو رسالة المعتقد

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR119165J1.jpg
| عنوان = المعتقد الصغير
| عنوان‌های دیگر = رساله المعتقد 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[اب‍ن‌ خ‍ف‍ی‍ف‌ ش‍ی‍رازی‌، م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ خ‍ف‍ی‍ف‌]] (نويسنده)
[[سویلم، ابراهیم سلیمان]] (محقق)
[[دیب، قدری قدری]] (محقق)
[[اسماعیل، عبد الله محمد]] (مقدمه‌نويس)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  6م2الف 204 BP 
| موضوع =کلام اشعری - قرن 4ق. - کلام اهل سنت - قرن4ق.
|ناشر 
| ناشر = مطبع جلالی 
| مکان نشر = مصر - قاهره
| سال نشر = 2022م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE119165AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 978-977-6547-70-4
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 119165
| کتابخوان همراه نور = 119165
| کد پدیدآور = 58053
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''المعتقد الصغير أو رسالة المعتقد'''، اثر [[اب‍ن‌ خ‍ف‍ی‍ف‌ ش‍ی‍رازی‌، م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ خ‍ف‍ی‍ف‌|ابن خفیف‌، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ خفیف‌ شیرازی‌]] (متوفی 371ق‌/981م‌)، رساله‌ای است در بیان عقاید اهل سنت.

مهم‌ترین ویژگی‌های روش ارائه مطالب توسط مؤلف، به شرح زیر است:
* منهج تقریری: وی عقیده اهل سنت را به‌صورت تقریری و به‌گونه‌ای بیان می‌کند که گویی آنچه را که در هر مسئله‌ای از عقاید ذکر کرده، عقیده کاملا صحیحی است که باید به آن اعتقاد و التزام داشت و اعتقاد و باور به غیر از آن، جایز نیست.
* علاقه شدید وی به اعلان اینکه روش وی، همان روش اهل سنت است. این اعلان، هم قولی است و هم عملی؛ یا بگو هم نظری است و هم تطبیقی.
* استقلال فکری: وی در تألیف خود و در تقدیم آنچه را در علم عقیده اولی به تقدیم می‌داند، یعنی مسئله توحید، مستقل است؛ چه، اهل سنت را عادت بر آن است که بحث کلامی خود را با برخی از مقدمات کلامی که اصطلاحا «امور عامه و مقولات» نامیده می‌شود، آغاز می‌کنند و پس از آن، از مسئله حدوث عالم و سپس از مسئله اثبات صانع سخن می‌گویند.
* پایبندی کامل وی به اصطلاح شرعی، به‌جای اصطلاح کلامی: وی در تقریر مطالب عقیدتی، الفاظ شرعی خالص (قرآنی یا حدیثی) را به‌کار می‌برد و از اصطلاحات کلامی مشهور و مستعمل در کتب کلامی اهل سنت، استفاده نمی‌کند.
* تمرکز بر نقاط اتفاقی و پرهیز از مسائل اختلافی<ref>ر.ک: مقدمه، ص163-174</ref>.

مؤلف مطالب کتاب خود را بر چهار رکن اصلی بنا و آنها را در قالب چهار فصل، ارائه نموده است. وی فصل نخست را به مسائل مربوط به الهیات اختصاص داده، اما آن را با عنوان «فصل»، مشخص نکرده است. وی در این قسمت، مستقیما درباره خداوند و مسائل مربوط به او که در کتب الهیات مشهور است، صحبت کرده است. سپس به مطالب مربوط به فصل دوم که درباره نبوت است پرداخته و در آن، به کلمه «فصل»، تصریح کرده است. در فصل سوم نیز به کلمه «فصل» تصریح شده و در آن، به بحث درباره اسماء و احکامی چون ایمان، توحید و اسلام، پرداخته شده است. فصل چهارم نیز به بحث پیرامون خصایص و ویژگی‌های فرقه صوفیه، اختصاص یافته است<ref>ر.ک: همان، ص175</ref>.