نمایش مبدأ برای المذاهب الصوفية و مدارسها

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR63347J1.jpg
| عنوان =المذاهب الصوفيه و مدارسها
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = [[قاسم، عبدالحکیم عبدالغنی محمد]] (نویسنده)
|زبان 
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏ع2م4 / 281/2 BP 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = مکتبة مدبولي
| مکان نشر =مصر - قاهره
| سال نشر = 1989م.

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE63347AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ یکم
| شابک =
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =50523
| پس از =
| پیش از =
}}
 
'''المذاهب الصوفية و مدارسها'''، نوشته [[قاسم، عبدالحکیم عبدالغنی |عبدالحکیم عبدالغنى قاسم]] (1990م) است. این کتاب به ادعای مصنف، در نوع خودش آغاز تازه‌ای برای گذار از راه دشوار و آسان شدن کار برای بحث درباره اندیشه‌های تربیتی تصوف اسلامی است. نویسنده بر آن است که یافتن موضوعات تربیتی از درون کتب صوفیه کار دشواری است که خود ناشی از کوچکی حجم این موضوعات در آثار آنان است. وی دو راه را در کتابش برگزیده است: یکی، نگاه تاریخی داشتن به موضوع است و دیگری، نگاه عقلانی داشتن به آموزه‌های عقیدتی صوفیه که دربردارنده موضوعاتی همچون: زهد، استغفار، دوستی پروردگار، توبه، ولایت، ذکر، اخلاص، جهاد، خویشتن‌داری، ناداری، توکل و مشاهد است. نویسنده مدعی است که از این راه می‌توان اندیشه تربیتی صوفیه را به‌روشنی دریافت<ref>ر.ک: تقدیم، ص7-8</ref>.
‏از‌این‌رو، این کتاب صرفا تفسیری از معنای الفاظ فرقه صوفیه نیست و فقط توضیحی برای تأیید و انکاری برای فکر صوفیه و یا حالات و حوزه فعالیتشان و یا شرحی از محفل‌های درسی، اندیشمندان و فقیهایشان نمی‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>.

مصنف در این کتاب به رابطه ادیان و مشرب‌های اسلامی و غیر اسلامی مانند نحله‌های پارسی، هندی، یهودی، با تصوف پرداخته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص20</ref>‏ و نیز از تأثیر فکر یونانی بر صوفی‌گری سخن رانده است<ref>ر.ک: همان، ص33</ref>‏. فلسفه تربیتی صوفیه و اهداف آن به‌همراه منهج‌هایش و طریقه تدریس، القاب شاگردان و معلمان، همچنین نقش جاهایی مانند مسجدها را برای ترویج صوفیه به‌همراه توضیحی از این مکان‌ها ارائه کرده است<ref>ر.ک: همان، ص142</ref>.

‏در این کتاب، شرحی نیز از مدارس و مکاتب‌ صوفیه، تمایزاتشان از یکدیگر، نحوه تربیت صوفیانه و شخصیت‌های برگزیده آن‌ها آمده است<ref>ر.ک: همان، ص148-215</ref>‏.