نمایش مبدأ برای المبهج في تفسير أسماء شعراء الحماسة

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR78267J1.jpg
| عنوان = المبهج في تفسير أسماء شعراء الحماسة
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[ابن جنی، عثمان بن جنی]] (نويسنده)
[[عطیه، مروان]] (شارح)
[[راشد، شیخ]] (شارح)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  /ی6م2 3787 PJA 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = 
| مکان نشر = 
| سال نشر = 1408ق - 1988م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE78267AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 78267
| کتابخوان همراه نور = 78267
| کد پدیدآور = 3664
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''المُبهج فی تفسیر اسماء شعراء الحماسة '''، تألیف [[ابن جنی، عثمان بن جنی|ابوالفتح عثمان بن جنی]] (متوفی 392ق) در شرح و توضیح اسامی شعرای حماسه [[ابوتمام، حبیب بن اوس|ابی‌تمام طائی]] (متوفی 232ق).

بدون شک حماسه [[ابوتمام، حبیب بن اوس|ابی‌تمام حبیب بن اوس طائی]] (متوفی 232ق) از نفیس‌ترین مجموعه‌های شعری قدیمی و مشهورترین آنهاست. بنابراین علمای لغت و ادب در گذشته و حال به آن اهتمام داشته‌اند و شروح بسیاری بر آن نوشته شده است. [[ابن جنی، عثمان بن جنی|ابن جنی]] از جمله این افراد است که دو کتاب در این زمینه نوشته است: اولین کتاب «التنبیه فی شرح مشکلات الحماسة» که در آن مسائل اعرابی و صرفی و عروضی را توضیح داده است. و دومین آنها همین کتاب المبهج است که در آن اسامی 221 شاعر از شعرای حماسه را شرح و توضیح داده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص5</ref>‏

[[ابن جنی، عثمان بن جنی|ابن جنی]] در مقدمه از فایده کتاب، اقسام اسم علم، اعلام مرتجله و مانند آن سخن گفته است. پس از آن به شرح و تفسیر اسامی شعراء حماسه پرداخته است. کتاب [[ابن جنی، عثمان بن جنی|ابن جنی]] تمامی اسامی شعراء حماسه  را دربر ندارد؛ شاید بعضی از ایشان نزد او معروف نبوده‌اند یا اینکه برخی اسامی متشابه بوده و یکی از اسامی متشابه را به جهت اجتناب از تکرار ذکر کرده است. اگرچه می‌بینیم که از دام تکرار در امان نبوده است و اسامی پنج شاعر – از جمله شبیب بن عوانه، زفر بن حارث - را دو بار تکرار کرده و در نوبت دوم مطلب جدیدی نیاورده است.

از دیگر نکات قابل ذکر آنکه درباره برخی از اسامی چون سلیک بن سلکه، ابن حبناء، بنت وقدان و ابوالمعطش، در شرح حماسه حماسیاتی مشاهده نمی‌شود. شاید دلیل آن اختلاف بین نسخه‌های حماسه بوده است؛ به عنوان مثال تبریزی درباره بعضی از شعراء مانند غسان بن وعله و رقاد بن منذر یک یا چند حماسیه آورده است و حال آنکه در شرح مرزوقی این حماسیات نیامده است.<ref>ر.ک: همان، ص6-7</ref>‏