نمایش مبدأ برای اللمع في التصوف (ترجمه)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR10402J1.jpg
| عنوان =اللمع فی التصوف (ترجمه)
| عنوان‌های دیگر =اللمع. فارسی
| پدیدآوران = 
[[نيکلسون، رينولد الين]] (تصحيح و تنظيم)

[[محبتی، مهدی]] (مترجم)

[[ابونصر سراج، عبدالله بن علی]] (نویسنده)
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏282‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏ ‎‏ل‎‏8041
| موضوع =
تصوف - آداب و اعمال
| ناشر = 
اساطير
| مکان نشر =تهران - ایران
| سال نشر = 1382 ش 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10402AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| شابک =964-331-130-9
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =10402
| کتابخوان همراه نور =10402
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
{{کاربردهای دیگر| اللمع (ابهام‌زدایی)}}
'''اللمع في التصوف'''، تنها اثر بازمانده از [[ابونصر سراج، عبدالله بن علی|ابونصر عبدالله بن على بن محمد بن يحيى سراج طوسى]]، ملقب به طاووس الفقراء است درباره تصوف كه اصل آن به زبان عربى است و ترجمه آن به فارسی به‌وسيله آقاى مهدى محبتى صورت گرفته و ويرايش آقاى روح‌بخشان به روانى و سادگى و بلاغت آن كمك كرده است و آن يكى از قديمى‌ترين آثار صوفيان است كه به دست ما رسيده است.

كتاب، بعد از پيشگفتار كوتاه ناشر با دو مقدمه آغاز مى‌شود: يكى، از مترجم كه داراى دو باب به شرح زير است:

#عرفان و روزگاران نو: در اين باب، علت روى آوردن مردم ایران به صوفى‌گرى و نتايج مثبت و منفى آن و سود تصوف براى خواص ذكر شده است.
#اللمع و ترجمه آن: اين باب، درباره مؤلف كتاب و محتواى آن و ارزش و قدمت آن سخن گفته است و نيز درباره سبک نگارش كتاب و تأثير آن بر ادب فارسی و اقتباس صوفيان بعد، همچون [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] و شعراى فارسی، چون سعدى از اين كتاب و سرانجام درباره نحوه ترجمه، سخن رانده است.

ديگرى، از نيكلسون است كه درباره تحقيقات خود در زمينه تصوف از منابع اولیه (8 كتاب را نام برده است) و مشايخ ابونصر سراج و سفرهاى متعدد او به نقاط گوناگون ممالك اسلامى و اينكه اين كتاب از نظر بينش اصالتى ندارد و دنباله‌رو پيشينيان است و اينكه او متدين متعصب پايبند به سنن شريف است، سخن مى‌گويد و شرح مى‌دهد كه سراج حتى شطحيات صوفيان را به‌صورت شرعى تأويل مى‌كند، سپس با اشاره به ريشه لغوى صوفى و بحثى درباره فناء في الله و رابطه آن با توحيد، به سراغ منابع سراج مى‌رود و 9 كتاب را از مآخذ او مى‌داند و سپس نام 40 صوفى غير مشهور را كه در «اللمع» آمده است برمى‌شمارد و در آخر، فهرستى از صوفيان صاحب‌نام را از ابتدا تا زمان سراج مى‌آورد كه شايد منظورش اين است كه گفتار آنان در «اللمع» به‌نحوى منعكس است و در آخر مى‌نويسد كه در كتاب «اللمع» نام 200 صوفى آمده است كه اغلب آنان ناشناسند.

اصل كتاب به 14 بخش تقسيم شده كه هر بخش، به نام كتاب موسوم گرديده است و هر كتاب، به ابوابى منقسم شده است.