نمایش مبدأ برای اللباب فی الجمع بین السنة و الکتاب

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR65324J1.jpg
| عنوان = اللباب فی الجمع بین السنة و الکتاب
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[منبجی، علی‌بن زکریا]] (نويسنده)
[[مراد، محمد فضل عبدالعزیز]] (محقق)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره = /ف7م8 104 BP 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = شرکت چاپخانه سعادت 
| مکان نشر = پاکستان - پیشاور
| سال نشر = 1414ق - 1994م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE65324AUTOMATIONCODE
| چاپ = 2
| شابک = 
| تعداد جلد = 2
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 65324
| کتابخوان همراه نور = 65324
| کد پدیدآور = 52033
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''اللباب في الجمع بین السنة والکتاب'''، اثر [[منبجی، علی‌بن زکریا|ابومحمد علی بن زکریا منبجی حنفی]] (متوفی 686ق)، از جمله منابع مهم در موضوع «فقه تطبیقی» یا «علم الخلاف» است که با تحقیق [[مراد، محمد فضل عبدالعزیز|محمد فضل عبدالعزیز مراد]] منتشر شده است.

اثر حاضر، در موضوع خود، یکی از مهم‌ترین کتاب‌های تألیف شده در مسائل علم الخلاف است؛ چرا که اقوال فقها و ادله آنها را به تفصیل ذکر کرده و در عین حال، راجح اقوال را تبیین نموده است<ref>مقدمه، ص27</ref>.

اولین ویژگی که خواننده با تأمل در این کتاب مشاهده می‌کند، این است که اینکه مؤلف برخی ادله را اختیار کرده، در واقع انتخاب یک عالم فقیه است که با مسائل آن آشناست و دلایل را به خوبی انتخاب نموده و به بهترین وجه، به نقد و بررسی مذاهب پرداخته و بین ادله فراوان و متنوع مذاهب مقایسه کرده است<ref>همان</ref>.

بهترین دلیلی که خواننده را به ارزش و اهمیت کتاب حاضر در میان سایر کتب فقه تطبیقی آگاه می‌سازد، مراجعه دقیق مؤلف به متون و نصوص و اهتمام ویژه وی، به آن می‌باشد؛ زیرا با مطالعه کتاب و دقت در مباحث و مطالب آن، می‌توان دریافت که مؤلف، به خوبی، در دانش مورد بحث، مسلط بوده و مسائل را با دقت، تجزیه نموده و آنها را زوایای مختلف بررسی کرده است و موارد مورد نیاز را با هماهنگی و دقت کامل، ارائه نموده است<ref>همان</ref>.

هر صفحه از کتاب، گواه بر قوت شخصیت نویسنده، وضوح ویژگی‌های او و آزادی اندیشه اوست؛ وی به خوبی به تحلیل مسائل پرداخته و درباره آنها، اظهار نظر نموده و در مواردی، به آراء و نظریات مطرح شده، اعتراض نموده و سپس به آنها، پاسخ داده و پس از آن، تلاش بزرگ علمی خود را با نظر و دیدگاهی که مؤید مذهب و دکترین اوست، به پایان رسانده است، تا آنجا که خواننده تصور می‌کند و به ذهنش چنین خطور می‌کند که نویسنده موضوع و مطلبی را برای مطرح شده یا اشکال و ایراد گرفتن به مطالب عنوان شده، باقی نگذاشته است<ref>همان</ref>.

در پایان، می‌توان چنین گفت که اثر حاضر، منبع بزرگ میراث ما در مباحث فقه و مسائل الخلاف است<ref>همان، ص28</ref>.