نمایش مبدأ برای القول المشرق في تحريم المنطق

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR97145J1.jpg
| عنوان = القول المشرق في تحريم المنطق
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر]] (نويسنده)
[[عبدالوها‌ب‌، محمد سید]] (محقق)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره = BC۶۶/س۹ق۹    
| موضوع =کلام اهل سنت - منطق - منطق - متون قدیمی تا قرن 14 - منطق - دفاعیه‌‏ها و ردیه‌‏ها
|ناشر 
| ناشر = دار الحدیث
| مکان نشر = مصر - قاهره
| سال نشر = 1429ق - 2008م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE97145AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 97145
| کتابخوان همراه نور = 97145
| کد پدیدآور = 615
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''القول المشرق في تحريم المنطق'''، اثر [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|جلال‌الدین سیوطی]] (متوفی 911ق)، رساله‌ای است در نفی و تحریم علم منطق که با تحقیق [[عبدالوها‌ب‌، محمد سید|سید محمد سید عبدالوهاب]] منتشر شده است.

[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] در این رساله، به مخالفت با منطق پرداخته است و بر این پایه که پاره‌ای از مباحث منطق،‌ قول‌ به هیولا و کفر است و این موضوع، به فلسفه و زندقه می‌انجامد، روی آوردن به منطق را ناروا دانسته است<ref>ر.ک: نویی، ابراهیم، ص223</ref>.

وی در این کتاب، علم منطق را فنی خبیث و مذموم دانسته است. او در پاسخ به این پرسش که «آیا فراگرفتن علم منطق بر هر مسلمانی واجب عینی است»؟ یادآور شده است که علومی‌ مانند‌ تفسیر، حدیث و فقه که برترین علوم می‌باشند، واجب عینی نبوده، صرفا واجب کفایی‌اند، پس چگونه می‌توان منطق را بر این علوم ترجیح داد؟ او چنین قائلی را از سه حال خارج‌ ندانسته‌ است: کافر، بدعت‌گذار یا بی‌بهره از خرد<ref>ر.ک: همان</ref>.

[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] در این رساله، دلایل زیر را در تحریم اشتغال به منطق ذکر کرده است:
# اجماع مذاهب اربعه اهل سنت بر‌ این‌ تحریم: وی در این راستا نام ٢٨ تن از فقیهان اهل سنت از مذاهب مختلف را ذکر می‌کند.
# علم منطق همچون علم کلام، نوعی بدعت است و اشتغال به آن نیز حرام خواهد بود. سیوطی‌ پندار‌ اختلاف‌ حکم میان این دو دانش را نوعی مکابره دانسته و در این راستا، به سخنی از امام شافعی تمسک جسته است که برابر آن، هرگاه شارع اسلام درباره امری‌ سکوت‌ را‌ اختیار کرده و دستور به اشتغال به آن نداده باشد، تأمل در‌ باب‌ آن نارواخواهد بود. علم کلام و منطق نیز، هر دو، از نظر وی، همین وضعیت را دارند.
# حرمت اشتغال به دانش منطق، مقتضای عمومات نصوص دال بر تحریم روی آوردن به هر‌ امری‌ است که به فساد می‌انجامد یا خوف وقوع در فتنه در آن‌ وجود‌ دارد‌<ref>ر.ک: همان، ص223- 224</ref>.

البته برخی قائلند این عمومات توجیه‌پذیر بوده و هیچ لزومی بین اشتغال به علم منطق و فرورفتن‌ در‌ فساد و فتنه وجود ندارد<ref>ر.ک: همان، ص224-225</ref>.