نمایش مبدأ برای الفارابي الموفق و الشارح

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR54821J1.jpg
| عنوان =الفارابي الموفق و الشارح
| پدیدآوران = 
[[بهي، محمد]] (نویسنده)

| زبان =عربی
| کد کنگره =
| ناشر = 
مکتبة وهبة 
| مکان نشر =مصر - قاهره 
| سال نشر = |مجلد1: 1981م , 1401ق , 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE54821AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =54821
| کتابخوان همراه نور =54821
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''الفارابي الموفق و الشارح'''، اثر نویسنده معاصر محمد بهی، به مهم‎ترین کار [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] (259-339ق)، یعنی توفیق میان دین و فلسفه، اختصاص یافته است.

[[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] در فلسفه‌اش دو کار و نوآوری داشته است؛ او نظراتی را که در فلسفه [[ارسطو]] وجود داشته، با دین اسلام چنان جمع کرده که در آن بیگانگی و تعارض آشکار وجود ندارد و فیلسوف می‌تواند آن را باطن دین تلقی کند. دومین نوآوری او، شرح برخی از نظرات فلسفی است. شرح در اینجا به معنای تأویل است. هرچند قبل از او، یعقوب بن اسحاق کندی (181-258ق) و بعد از او، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن‌ سینا]] (359-416ق) نیز چنین عملی را انجام داده‌اند؛ لکن «ضم» و ترکیب کردن دین با فلسفه نزد [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] متفاوت است. نزد [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]]، فلسفه و دین دو تعبیر از یک معناست؛ علی‌رغم اینکه این دو دارای تضارب خفی هستند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38551/1/7 ر.ک: متن کتاب، ص7]</ref>.

همان ‎طور که گفته شد قبل از [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]]، یعقوب بن اسحاق کندی نیز دست به چنین عملی زده است؛ لکن او نتوانسته جریان فلسفی از خود به‌جای بگذارد و حتی میان مباحثی که طرح کرده، وحدت ایجاد کند<ref>ر.ک: پایگاه باشگاه اندیشه</ref>.