نمایش مبدأ برای العقد البدیع في فن البدیع

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR15271J1.jpg
| عنوان = العقد البدیع في فن البدیع
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[عواد خوری‌ بولس‌]] (نويسنده)
[[نورالدین، حسن محمد]] (محقق)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =/‎‏ع‎‏9‎‏ع‎‏7 2038 ‏PJA‎‏ 
| موضوع =زبان عربی - بدیع
|ناشر 
| ناشر = دار المواسم
| مکان نشر = لبنان - بیروت
| سال نشر = 2000م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE15271AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = -
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 15271
| کتابخوان همراه نور = 15271
| کد پدیدآور = 7794
| پس از = 
| پیش از = 
}}

'''العقد البديع في فن البديع'''، اثر [[عواد خوری‌ بولس‌|خوری بولس عواد]]، کتابی است پیرامون فن بدیع از فنون علم بلاغت که با تحقیق [[نورالدین، حسن محمد|حسن محمد نورالدین]] نوشته شده است.

علم بدیع، سومین فن (بعد از معانی و بیان) از فنون بلاغت بوده و بدیعیات به اشعاری گفته می‌شود که از این فن بهره برده و بیشتر ریشه در مدایح نبوی دارد. نویسنده در ابتدای کتاب، با اشاره به برخی از این بدیعیات، به بیان این نکته پرداخته است که این بدیعیات، یک سری از آثار برجسته در کتابخانه‌های عربی و جنبه بارز و برجسته‌ای در میان آثار ادبی است که محققین را برانگیخته و آنان را ترغیب نموده تا مطالعاتی با محتوای هنری، پیرامون آن توسعه دهند که مهم‌ترین آنها، مطالعات و بررسی نقدگونه این‌گونه آثار می‌باشد.

از جمله کسانی که اقدام به نوشتن بدیعیه نموده‌اند، [[ابن حجه، تقی‌الدین بن علی|ابن حجه حموی]] است که بدیعه‌ای در مدح پیامبر(ص)، به نظم درآورده و تلاش کرده است آن را بر اساس الگو و روش عزالدین موصلی در تضمین ابیات و الفاظی تنظیم کند که به انواع بدیعیه که حدودا شامل 142 نوع می‌شود، اشاره دارد، بدون تمییز میان بدیع و سایر فنون علم بلاغت. در این میان، نویسنده اثر حاضر، با استفاده از آن کتاب و نیز نوشته‌های [[صفی‌الدین حلی، عبدالعزیز بن سرایا|صفی‌الدین حلی]] با نام «تقديم أبي‌بكر» و تلخیص مطالب آن، اقدام به نوشتن اثر حاضر نمود<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص25</ref>.

از جمله ویژگی‌های این کتاب، تمرکز نویسنده بر شواهد شعری ارزشمند و نیز انواعی از بدیع می‌باشد که سایر نویسندگان، از ذکر آنها غفلت کرده‌اند<ref>ر.ک: همان</ref>.

آنچه باعث اهمیت کتاب می‌شود، توجه به این نکته است که مجموعه کمی و کیفی شواهد شعری مذکور در اثنای مطالب آن، می‌تواند آن را یکی از مراجع و منابع مهم علم بدیع قرار دهد. بااین‌حال، کتاب از برخی ایرادات موسیقیایی که بر برخی از اشعار آن تأثیر گذاشته و نیز برخی آشفتگی‌های دستوری و عدم اسناد و ارجاعات، خالی نیست<ref>ر.ک: همان، ص26</ref>.

از دیگر ویژگی‌های کتاب، می‌توان به اقدامات مفید و تحسین‌برانگیز محقق آن، در تشریح و توضیح تعریفات و عباراتی از کتاب که دارای غموض و پیچیدگی بوده، نام برد<ref>ر.ک: همان</ref>.