نمایش مبدأ برای الرحلة العياشية

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR89761J1.jpg
| عنوان = الرحلة العياشية 1661-1663م
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[ع‍ی‍اش‍ی‌، ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌ ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د]] (نويسنده)
[[فاضلی، سعید]] (محقق)
[[فاضلی، سعید]] (مقدمه‌نويس)
[[قرشی، سلیمان]] (محقق)
[[قرشی، سلیمان]] (مقدمه‌نويس)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  /ع9ر3 35/57 DS 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = دار السويدي 
| مکان نشر = امارات - ابوظبی
| سال نشر = 2006م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE89761AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 2
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 89761
| کتابخوان همراه نور = 89761
| کد پدیدآور = 66710
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''الرحلة العياشية'''، تألیف [[ع‍ی‍اش‍ی‌، ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌ ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د|ابوسالم عبدالله بن محمد عیاشی]]، سفرنامه نویسنده به شهرهای طرابلس، قاهره، مکه و مدینه و شرح اوضاع آنها در سال‌های 1661 تا 1663م، است. کتاب، در دو جلد با مقدمه و تحقیق [[فاضلی، سعید|سعید فاضلی]] و [[قرشی، سلیمان|سلیمان قرشی]] منتشر شده است.

این کتاب را می‌توان دیوان علم و ادب، دفتر تاریخ و تصوف و کتاب اخبار و آثار دانست. این کتاب نسبت به دیگر کتب و سفرنامه‌ها و مصادر یگانه است؛ چراکه مشتمل بر نصوص، نامه‌ها، اجازات و منقولات و سخنان کتبی است که جز در این کتاب موسوعی نیامده است. همچنان‌که مشتمل بر شرح ‌حال اعلامی است که جز در این سفرنامه ذکر نشده است. لذا پرده از تعدادی از رجال، مکان‌ها، زوایا و راه‌ها، اشعار و اخبار، گنجینه و کتابخانه‌ها، وقایع و حوادث و ویژگی‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و جغرافیایی قرن یازدهم هجری برمی‌دارد<ref>ر.ک: قوراری، سلیمان، ص160</ref>‏

[[ع‍ی‍اش‍ی‌، ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌ ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د|عیاشی]] در سفرنامه‌اش به آنچه دیگر سفرنامه‌نویسان انجام داده‌اند، بسنده نکرده، بلکه سفرش را به‌سوی قدس شریف ادامه داده تا با بزرگان آن دیار ملاقات و با افکار و مجالس و مزارات آنجا آشنا شود؛ لذا در سفر به غزه، رمله، بیت‌المقدس و الخلیل با بسیار از شخصیت‌ها دیدار کرده و از کتب و افکار آنها اطلاع یافته و با گرایش‌های متعدد اعتقادی و تصوفی مواجه شده است. البته او در سفر خویش به مدت هفت ماه در مدینه منوره اقامت گزید و علوم و معارف را فراگرفت و با افکار و عقاید مختلف مواجه گردید<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص12-13</ref>.

از جمله انحرافاتی که عیاشی در سفرنامه‌اش به آن اشاره کرده، بدعت‌ها و تضییع اموال است که در بین اهالی تونس رایج بوده است: «در آن شب، زن ثروتمندی از اهل تونس مرد. آن زن کجاوه بلندی داشت که در آن حمل می‌شد؛ پس چون مرد، کندن قبرش را بزرگ گرفتند و او را با کجاوه در آن دفن کردند. این در واقع غلو و بدعت و تضییع مال بود؛ چراکه کجاوه قیمتی بود. در مراسم دفن او امیر سواران تونس و بزرگان حضور داشتند و هیچ‌یک از ایشان، از این کار منع نکردند»<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>.