نمایش مبدأ برای الجوهر النضيد في شرح منطق التجريد

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR01830J1.jpg
| عنوان =الجوهر النضيد في شرح منطق التجريد
| عنوان‌های دیگر =تجرید المنطق. شرح

و یلیه رساله التصور و التصدیق

رسالة التصور و التصدیق
| پدیدآوران = 
[[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد]] (نویسنده)

[[علامه حلی، حسن بن یوسف]] (شارح)

[[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم]] (نویسنده)

[[بیدارفر، محسن]] (اشراف)
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏BC‎‏ ‎‏66‎‏ ‎‏/‎‏ع‎‏4‎‏ ‎‏ن‎‏6026
| موضوع =
تصدیق (منطق)

تصور (فلسفه)

منطق - متون قدیمی تا قرن 14

نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، 597 - 672ق. تجرید المنطق - نقد و تفسیر
| ناشر = 
بيدار
| مکان نشر =قم - ایران
| سال نشر = 1363 ش 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01830AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =01830
| کتابخوان همراه نور =01830
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''الجوهر النضيد في شرح منطق التجريد''' كتابى است شامل تمامى بخش‌هاى منطق و بسيار مختصر كه [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌الدين طوسى]] آن را نوشته است و [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] به شرح غير مزجى آن اقدام نموده و آن را «الجوهر النضيد في شرح كتاب التجريد» ناميده است.

كتاب خواجه اگر چه اكنون به نام «تجريد المنطق» معروف است و در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] نيز با همين نام و به عنوان عدل تجريد الاعتقاد مطرح است ليكن از مقدمۀ [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] در شرح خود كه مى‌گويد:

«و تفت على المختصر الموسوم بالتجريد في المنطق» و نام‌گذارى شرح خود در همان مقدمه به الجوهر النضيد في شرح التجريد و مقدمۀ خود خواجه، روشن مى‌شود كه خواجه قصد داشته كتابى مشتمل بر قواعد منطقى بنويسد و از ابتدا نام آن را التجريد گذاشته بوده است و بعدا كه تصميم گرفته قسمت كلام را نيز به آن اضافه كند، براى تفكيك آن از قسمت منطق - همان طور كه از مقدمۀ كتاب تجريد الاعتقاد روشن مى‌شود - آن را به تجريد الاعتقاد ناميده است.

از اين رو اين مطلب مبيّن نيست كه خواجه قسمت منطق را به عنوان مقدمه براى قسمت كلام نوشته است و احتمالا اين استنباطى از اشتراك اسم اين دو كتاب و مقدمه بودن منطق براى سائر علوم است. پس اسم اين متن منطقى همان طور كه استظهار كرديم التجريد بوده است. اما در نام شرح علامه اختلافى در كار نيست و علامه خود آن را به الجوهر النضيد نام‌گذارى كرده است.