نمایش مبدأ برای الجوع

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR52553J1.jpg
| عنوان = الجوع
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[ابن ابی‌الدنیا، عبدالله بن محمد]] (نويسنده)
[[یوسف، محمد خیر رمضان]] (محقق)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =4گ 21الف 141/5 BP 
| موضوع =گرسنگی - احادیث - غذا خوردن - احادیث - احادیث اهل سنت - قرن 3ق.
|ناشر 
| ناشر = دار ابن حزم
| مکان نشر = لبنان - بیروت
| سال نشر = 1417ق - 1997م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE52553AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 52553
| کتابخوان همراه نور = 52553
| کد پدیدآور = 608
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''الجوع'''،تألیف محدث بزرگ [[ابن ابی‌الدنیا، عبدالله بن محمد|عبدالله بن محمد ابوبکر قرشی]] مشهور به [[ابن ابی‌الدنیا، عبدالله بن محمد|ابن ابی‌الدنیا]] (متوفی 281ق)، مشتمل بر احادیث و آثاری در فضیلت گرسنگی و آثار آن است. این اثر با مقدمه و تحقیق [[یوسف، محمد خیر رمضان|محمد خیر رمضان یوسف]] منتشر شده است.

محقق اثر در مقدمه آثاری برای گرسنگی برشمرده است: صفای قلب و تیزبینی، رقت قلب و صفای آن، فروتنی، کم خوابی و هوشیاری، راحتی مواظبت بر عبادت، صحت بدن و دفع امراض ومانند آن خواهد بود. از آنسو پرخوری سبب کودنی و کوری قلب و فساد ذهن و کندی ادراک می‌شود.<ref>ر.ک: مقدمه، ص6-7</ref> البته سپس تذکر می‌دهد که آنچه در فضائل گرسنگی ذکر شد نباید منجر به افراط در آن شود؛ چراکه در جمیع امور میانه‌روی مطلوب است. <ref>ر.ک: همان، ص8</ref> در حقیقت جوع و گرسنگی منظور نظر است که سبب ضعف از قیام به انجام واجبات نشود. جوع با اقتدای به رسول الله(ص) مندوب و مستحب است چراکه آنحضرت غالباً سیر نبود؛ بلکه شکم خود را از نان تا زمان مرگ سیر نکرد.<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>

کتاب مشتمل بر 320 حدیث و اثر است که محقق عناوینی را با ذکر در کروشه برای آن انتخاب کرده که غالباً نام قائل کلام است.

در روایت یعقوب بن عبید نهرتیری با چند واسطه از رسول خدا نقل کرده است: روزه داران در روز قیامت از دهانهایشان رایحه مشک به مشام می‌رسد و روز قیامت سفره‌ای در زیر عرش برای ایشان پهن می‌شود، پس از آن می‌خورند در حالیکه دیگر مردمان در شدت و سختی هستند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص97-95</ref>