نمایش مبدأ برای التحفة الحسينية في شرح المقدمة الألفية

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR131598J1.jpg
| عنوان = التحفة الحسينية في شرح المقدمة الألفية
| عنوان‌های دیگر = الألفیة‌ في‌ فقه‌ الصلاة‌ الیومیة‌. شرح ** التحفة‌ الحسینیة‌ في‌ ایضا‌ح‌ المقدمة‌ الالفیة‌
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[ابن‌ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین]] (نويسنده)
[[شهید اول، محمد بن مکی]] (نويسنده)
[[قربانی قوچانی، ولی الله]] (محقق)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره = 1394 7022الف9ش 186 BP 
| موضوع =شهید اول‌، محمد بن‌ مکی‌، 734 - 786ق‌. الالفیة‌ فی‌ فقه‌ الصلاة‌ الیومیة‌ -- نقد و تفسیر - نماز - متون قدیمی تا قرن 14 - فقه جعفری - قرن 8ق.
|ناشر 
| ناشر = دار المحجة البيضاء ** مظاهری (چاپخانه)
| مکان نشر = ایران - قم ** لبنان - بیروت
| سال نشر = 1436ق - 2015م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE131598AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 978-614-426-4448-5
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 131598
| کتابخوان همراه نور = 131598
| کد پدیدآور = 29
| پس از = 
| پیش از = 
}}

'''التحفة الحسینیة فی شرح المقدمة الألفیة'''، نوشته [[ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین|ابوجعفر، محمد بن على بن ابراهیم]] (زنده در 904ق)، معروف به [[ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین|ابن ابی‌جمهور احسائى]]، فقیه، محدث، متکلم، و صوفی‌مشرب امامی است. او این متن را در شرح کتاب فقهی «[[الألفية و النفلية|الفیه]]» [[شهید اول، محمد بن مکی|محمد بن مکی]] ([[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|شهید ثانی]]) نوشته است. [[قربانی قوچانی، ولی الله|ولی الله قربانی قوچانی]] پژوهش این اثر را انجام داده است.

نخست، بجاست از کتاب دیگر نویسنده به نام «[[المسالك الجامعية في شرح الألفية الشهيدية|المسالک الجامعیة]]» یاد شده، این نکته گوشزد گردد که التحفة الحسینیة، همان شرحی نیست که «[[المسالك الجامعية في شرح الألفية الشهيدية|المسالک الجامعیة]]» نامیده می‌شود و در سال 895ق در مشهد الرضا تإلیف گردیده است. البته این دو اثر بسیار به هم شبیه‌اند و تمایزاتی نیز از یکدیگر دارند؛ ویژگی‌های «التحفه» چنین است که ابن ابی‌جمهور گفته‌ها، دیدگاه‌ها و فتواهای فقیهان را بدون درج مستندهایشان و بدون درج آیه‌ها و احادیث (مگر اندکی) آورده است؛ اما در [[المسالك الجامعية في شرح الألفية الشهيدية|المسالک الجامعیة]] به هنگام بررسی آرای فقهای شیعه و سنی، مستنداتشان را تا کفایت بحث ارائه می‌کند و هر گاه به رای خود می‌رسد، دلیل آن را با آیات و روایات نشان داده، کاستی‌های مستندات مخالفان را نیز برمی‌شمرد. همین افزوده‌ها است که این اثر را از المسالک متمایز کرده و ذهن پژوهشگر را از اینکه التخفه خلاصه‌ای بر المسالک است، دور می‌کند وگرنه، اقوال، آرا، مستندات، ترتیب و نفس عبارت‌هایی که در التحفه به‌کارگرفته‌شده، بسیار به متن المسالک نزدیک است. گویی نخست، متن التحفه به اجمال نوشته شده، سپس ویراسته گردیده و در فرصت دیگری در المسالک، به تفصیل و مستند، ترتیب یافته است. مشابهت‌های میان آن دو، خود به این نکته گواهی می‌دهد.

از تاریخ نوشتن این کتاب چنین برمی‌آید که «التحفه» نخستین مکتوبات نویسنده بوده است و شاید آن را به درخواست [[محمد بن صالح غروی]] از وی نوشته باشد. او در این اثر، به طرح فرض‌های فقهی، بیش از فرض‌های شهید اول پرداخته است. [[ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین|ابن ابی‌جمهور]] مباحث کتاب را با مقدمه‌ای در شناساندن نماز واجب و شرایط، مقارنه‌ها و اقسام آن و اینکه بر چه کسی وجوب می‌یابد، آغاز کرده است؛ او در نخستین فصل، شصت فرض را با بحثی در مقدمه‌های ششگانۀ نماز پیش می‌کشد، فصل دوم کتابِ او نهصد و بیست فرض را پی‌ گرفته، از مقارنه‌های هشتگانۀ نماز گفتگو می‌کند؛ فصل سوم بیست و پنج فرض دارد و در آن به بیست و پنج کار منافی با نماز می‌پردازد؛ نویسنده با دو بحث با عنوان «خللی که در نماز می‌افتد» و «ویژگی‌های نمازهای واجبِ غیر یومیه»، کتابش را به پایان می‌رساند و بدین‌گونه، شمار فرض‌های کتاب به هزار و نه فرض می‌رسد.<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص9-8</ref>‏

در انتساب «التحفة الحسینیة» به [[ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین|ابن ابی الجمهور]]، گفتگوهایی است؛ شیخ آقابزرگ تهرانی آن را تایید نموده، از گمانه‌ای که این اثر را از وحید بهبهانی برشمرده، پرهیز می‌دهد؛ «هاشم محمد الشخص» نیز انتساب کتاب را به نویسنده درست می‌داند. مهمتر اینکه، خود [[ابن ابی‌جمهور، محمد بن زین‌الدین|ابن ابی الجمهور]] به کتابش در اجازه‌نامه‌ای که به محمد بن صالح غروی داده، تصریح نموده است.

نویسنده در تهیه کتاب از نوشته‌های [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] (به ویژه از [[تذكرة الفقهاء|تذکرة الفقهاء]])، شهید اول (به ویژه ذکری الشیعة)، [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] (به ویژه از [[الخلاف]])، [[ابن جنید اسکافی، محمد بن احمد|ابن جنید]]، ابن ابی عقیل، [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سید مرتضی]]، [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]] و عالمان دیگر بهره جسته است.<ref>ر.ک: همان، ص11-10</ref>‏