نمایش مبدأ برای البستان في ذكر الأولياء و العلماء بتلمسان

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR76977J1.jpg
| عنوان = البستان في ذكر الأولياء و العلماء بتلمسان
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[ابن مریم تلمسانی، محمد بن محمد]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  ت‎۸‎الف‎۲ 299 DT 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = 
| مکان نشر = 
| سال نشر = 1226ق - 1908م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE76977AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 76977
| کتابخوان همراه نور = 76977
| کد پدیدآور = 12934
| پس از = 
| پیش از = 
}}

'''البستان في ذکر الأولیاء والعلماء بتلمسان''' اثر [[ابن مریم تلمسانی، محمد بن محمد|ابوعبدالله محمد بن محمد بن احمد شریف ملیتی مدیونی تلمسانی]]، ملقب به [[ابن مریم تلمسانی، محمد بن محمد|ابن مریم]] (متوفی پس از 1014ق/ 1605م)، ادیب، مورخ و فقیه مالکی، درباره شرح حال عده‌ای از فقیهان واولیای محلی، به خصوص کسانی که در تلسمان زندگی و یا تحصیل می‌کردند<ref>ر.ک: دیانت، ابوالحسن، ج4، ص608</ref>.

این کتاب، برجسته‌ترین و معروفترین کتاب تلسمانی بوده و در واقع، گزیده‌ای است از کتاب «[[نیل الابتهاج]]» [[بابا تنبکتی]] و «[[بغیة الرواد]]» [[یحیی بن خلدون]] و دیگران. اولیای مورد بحث در کتاب، مردمان صاحب کرامتی بودند که از آموختن و عمل کردن به مطالب و احکام کتاب‌های دینی وابسته به مذهب مالکی، غفلت نمی‌کردند<ref>ر.ک: همان</ref>.

آنچه نشان‌دهنده اهمیت کتاب است، آن است که این اثر در 1326ق/ 1908م، به کوشش محمد بن ابی شنب در الجزایر، به چاپ رسیده و در 1910م، به وسیله پروونتسالی با عنوان «زندگی‌نامه اولیاء و علماء تلمسان»، به فرانسوی ترجمه و ملخص متن عربی آن توسط دلپش، در «مجله آفریقایی»، درج گردیده است<ref>ر.ک: همان</ref>.

اسامی افراد مذکور در کتاب، به ترتیب حروف الفبا مرتب گردیده و این ترتیب، در تمامی حروف آن اسم، رعایت شده است. شرح حال‌های مذکور برای افراد، به تناسب اهمیت شخص و جایگاه علمی و اجتماعی وی و نیز مطالب یافت شده درباره او در منابع، متفاوت است. به گونه‌ای که برخی از شرح حال‌ها بسیار مفصل بوده و چندین صفحه را به خود اختصاص داده<ref>متن کتاب، ص31</ref> و برخی دیگر نیز از چند سطر، تجاوز نمی‌کند<ref>همان، ص44</ref>.

از جمله افراد مذکور در کتاب، می‌توان به [[ابراهیم بن ابی‌بکر رشقی]]، [[ابوالعلاء مدویونی]]، [[احمد بن حاتم سطی]]، [[بلال حبشی]]، [[جعفر بن ابی‌یحیی اندلسی]]، [[داود بن سلیمان بن حسن بنبی]] و [[طاهر بن زیان زواوی قسنطینی]] اشاره نمود<ref>همان، ص55- 116</ref>.