نمایش مبدأ برای الإسماعيلية و فرقها

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR62557J1.jpg
| عنوان = إسماعیلیة و فرقها
| عنوان‌های دیگر = حقائق و وثائق ** دراسة میدانیة معاصرة
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[مجاهد، عبد الرحمن]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره = BP 240/م۳الف۵    
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = زرین و سیمین 
| مکان نشر = [بی جا] - [بی جا]
| سال نشر = 1428ق - 2007م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE62557AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 62557
| کتابخوان همراه نور = 62557
| کد پدیدآور = 50176
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''الإسماعيلية و فرقها؛ حقائق و وثائق'''، خوانشی از اسماعیلی‌مذهبان، باورها و جریان‌های وابسته به آنان است که [[مجاهد، عبد الرحمن|عبدالرحمن مجاهد]] درباره آنان تحقیق میدانی کرده است. او این جماعت را امواجی برمی‌شمرد که نام‌های گوناگونی به خود گرفته‌اند و گرچه اختلاف‌های سیاسی با یکدیگر دارند، اما از باورها و آمال مشترکی برخوردارند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص314</ref>‏.

نویسنده، در مقدمه کتاب و در مقام مؤلف، از جهت‌گیری فرقه‌ای خود پرده‌برمی‌دارد و با حق‌پنداشتن اهل سنت، به فرقه‌های دیگر می‌تازد و اساس آن‌ها را بر کفر و نفاق می‌نهد. او در این رویکرد، شیعه و فرقه‌های منشعب از آن را نیز در این شمار جای می‌دهد<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص3</ref>‏. [[مجاهد، عبد الرحمن|عبدالرحمن مجاهد]] از نگاه خود، تلاش دارد که حقیقت فرقه اسماعیلیه را به‌لحاظ خاستگاه آن و فرقه‌هایی که از آن نشأت گرفته‌اند، بررسی کند. او مدعی است که مسائل پیچیده این فرقه باطنیه را بدون بزرگ‌نمایی و تعصب مذموم، واکاوی کرده است<ref>ر.ک: همان، ص3-4</ref>‏.

نویسنده از مباحث خود چنین نتیجه می‌گیرد که:
# اسماعیلیه فرقه‌ای شیعی، امامی، رافضی، باطنی، فلسفی و غالی است که به امامت اسماعیل بن جعفر صادق و امامان پس از او باور دارد؛
# باورهای این فرقه با عقاید امت‌های پیشین همچون فارس و مجوس ممزوج شده است که هدفی جز مسخ عقیده اسلام و تشکیک در دین ندارند؛
# این فرقه با ادعای پیشوایی اسماعیل بن جعفر آغاز شده و مؤسس کنونی آن [[ابوخطاب اسدی]] است؛
# [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|[امام] جعفر صادق]] از این فرقه تبری جسته است و آنچه را که به او نسبت می‌دهند، دروغ است؛
# اسماعیلیان به امامت حسن بن علی باور ندارند و اسماعیل را پیشوای ششم و فرزندش «محمد» را پیشوای هفتم خود می‌دانند؛
# آنان امام مستودع (همچون امام حسن) را امام فعلی نمی‌دانند؛
# اسماعیل در سال 145 هجری هنگامی که پدرش زنده بود، درگذشته است؛
# شخصیت اسماعیل و فرزندش به تحقیق منصفانه‌ای نیازمند است و طعنه‌هایی را که متأخران اهل سنت به این دو نسبت می‌دهند، نادرست است؛ چراکه این گفته‌ها از آنِ شیعیان دوازده‌امامی است که با اسماعیلیان دشمنی دارند و نیز از آنِ مستشرقان است؛
# اسماعیلیه از چهار مرحله «خطابیه» (مرحله غموض)، «قداحیه» (مرحله دعوت و انتشار)، «قرمطیه» (مرحله اباحیگری و دلیری کردن در انجام حرام) و «عبیدیه» (مرحله دولت‌سازی و گسترش نفوذ) گذر کرده است؛
# قرمطیان با اختلافی که در نامیده ‌شدن دارند، از طایفه‌های اسماعیلیه بشمار می‌آیند و اختلافشان با عبیدیین، سیاسی است؛
# دروزی‌های معاصر، که در شاماتند، با مسلمانان دشمنند؛
# در نگاه اسماعیلیان، امامت پیشوایان مستعلیه به‌همراه طوایف گوناگونشان باطل است؛
# دعوت فرقه طیبیه مستعلیه از اندیشه صلیحیه و اسماعیلیه برمی‌خیزد؛
# لقب «بهره» بر طایفه طیبیه اطلاق می‌شود؛
# گذار صلاحیات به‌سوی آنچه که «داعی مطلق» نامیده می‌شود، در سایه فروپاشی امامت نزد اسماعیلیه انجام می‌گیرد و اسماعیلیه نمی‌تواند وجود «طیب بن آمر» را اثبات کند‌؛
# بهره سلیمانیه که در یمن هستند، به‌گونه‌ای آرام گسترش یافته‌اند؛
# حسن بن صباح فرقه نزاریه (حشاشین) را پایه‌گذاری کرد؛
# طایفه آغاجانیه به قاسمیه نزاریه منتسب است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص310-313</ref>‏.

نویسنده در پایان گفتارش، محافل تخصصی اهل سنت را برای مقابله با اندیشه‌ها و گسترش این فرقه فرامی‌خواند<ref>ر.ک: همان، ص315-314</ref>. او در صفحات پایانی کتابش تصاویری از مکان‌ها و شخصیت‌ها و صفحاتی از نشریه‌ها و مدارکی که به فرقه اسماعیلیه و جریان‌های همسوی آن مربوط است، درج کرده است<ref>ر.ک: همان، ص345-317</ref>‏‏.