نمایش مبدأ برای ارغوان زار شفق

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR28391J1.jpg
| عنوان = ارغوان زار شفق برگزیده دیوان طغرای مشهدی
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[طغرای مشهدی]] (نویسنده)

[[قهرمان، محمد]] (نویسنده)
|زبان 
| زبان = فارسی
| کد کنگره =‏1384 ‎‏/‎‏د‎‏901 / 6417 PIR 
| موضوع = شعر فارسی- قرن 11ق.
|ناشر 
| ناشر = مؤسسه انتشارات امير کبير 
| مکان نشر =ايران - تهران 
| سال نشر = 1384ش. 
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28391AUTOMATIONCODE
| چاپ = اول 
| شابک =964-00-1010-3
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =28391
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور = 18425، 2551
| پس از =
| پیش از =
}}
'''ارغوان‌زار شفق،''' برگزیده دیوان [[طغرای مشهدی]] (درگذشته 1078ق) شاعر برجسته سبک هندی سده یازدهم هجری است. ذکر واژگان هندی و خراسانی و پیچیدگی بیانی از جمله ویژگی‌های اشعار [[طغرای مشهدی|طغرا]]<nowiki/>ست. این اثر به اهتمام [[قهرمان، محمد|محمد قهرمان]] با تعلیقات وی منتشر شده است.
 
گزیده دیوان طغرای مشتمل بر ساقی‌نامه، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، قصاید، مقطعات، مثنویات (تنها یک مثنوی 118 بیتی)،<ref>ر.ک: متن کتاب، ص46-46</ref>‏ غزل‌ها و رباعی‌های اوست. منتخب حاضر، دربرگیرنده 2605 بیت است، ولی اگر بیت برگردان را که در ترجیع‌بند شاعر پانزده بار تکرار شده است، از این شمار کم کنیم، ابیات به 2590 می‌رسد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص22</ref> 

اکثر غزل‌های [[طغرای مشهدی|طغرا]] هشت یا نه‌بیتی است و تکرار قافیه در آنها به‌ندرت دیده می‌شود. مطالع غزل‌های او غالباً خوب است. در بحوری که به‌کار گرفته، در تنها وزنی که [[طغرای مشهدی|طغرا]] نمی‌گنجیده، شیفته تخلص کرده و قریب ده غزل در این وزن ساخته است: 

او گاهی به تفنن، لغات و اصطلاحات هندی چون: پرکنه، کهّار، راجه و سکاسن را وارد شعر می‌کند و گاه از برخی لغات که جنبه شعری و به‌خصوص غزلی ندارد چون: چیق، قابو و مستأجر سود می‌جوید.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>‏ واژگان هندی و لغات ناآشنای خراسانی از برجسته‌ترین ویژگی‌های اشعار [[طغرای مشهدی|طغرا]]<nowiki/>ست که توضیح آنها در تعلیقات و شرح لغات ذکر شده است. 

[[طغرای مشهدی|طغرا]] شاعری مضمون‌یاب است، ولی طرز بیانی کم‌وبیش پیچیده دارد. از به‌کار گرفتن قافیه و ردیف‌های مشکل، حتی نازیبا پرهیز نمی‌کند: 

{{شعر}}
{{ب|''کند چو شب ز رخ و زلف، جلو‌ه‌گر گل و مو''|2=''ز شرم او نبود شمع را به سر گل و مو''<ref>ر.ک: همان</ref>‏}}
{{پایان شعر}}