نمایش مبدأ برای ارسال المثل در مثنوی مولانا جلال‌الدین بلخی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NURارسال المثل در مثنوی مولانا جلال‌الدین بلخیJ1.jpg
| عنوان =ارسال المَثَل در مثنوی مولانا جلال‌الدین بلخی
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[منصور مؤید، علی‌رضا]] (نویسنده)
|زبان 
| زبان =
| کد کنگره =‏PIR۵۳۰۷/ض۴م۸ 
| موضوع =مولوی، جلال‌الدين محمد بن محمد، 604‏-‏ 672ق.مثنوی ‏-‏ نقد و تفسير=شعر فارسی ‏-‏ قرن 7ق.‏-‏ تاريخ و نقد=ضرب المثلهاي فارسی
|ناشر 
| ناشر =انتشارات سروش 
| مکان نشر =تهران
| سال نشر =1376 
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE117478AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ دوم
| شابک =
| تعداد جلد =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =117478
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''ارسال المَثَل در مثنوی مولانا جلال‌الدین بلخی''' تألیف [[منصور مؤید، علی‌رضا|علی‌رضا منصور مؤید]]، این کتاب، شامل ارسال المثل‌ها یا تمثیلات شش دفتر [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، همراه با شرح و توضیح مختصر و بیان ریشۀ بعضی از آنهاست. ارسال المثل که یکی از صنایع معنوی علم بدیع در ادبیات محسوب می‌شود، بنابر تعریف این کتاب عبارت است ازآوردن مطالبی حکیمانه در شعر که در نتیجه باعث آرایش کلام و تقویت بنیه تأثیرگذاری بهتر سخن می‌گردد.

انگیزۀ مؤلف از این کار این است که می‌گوید اَمثال در زبان فارسی ریشه‌ای عمیق دارد، لیکن غالب مردم که این ضرب‌المثل‌ها را به کار می‌برند از علّت به وجود آمدنش بی‌اطلاع‌اند، ریشه‌یابی و بررسی عمیقی آن‌ها محتاج تحقیق و تتّبع فراوان است. در این کار، [[مثنوی معنوی|مثنوی]] را از آن رو انتخاب کرده که این آرایه در آن کاربرد بسیار وسیعی دارد و در واقع تمثیل از جنبه‌های مهمّ [[مثنوی معنوی|مثنوی]] محسوب می‌گردد. 

در تهیه این اثر، دو نسخۀ [[مثنوی معنوی]]، یکی چاپ علاءالدّوله و دیگر چاپ بروخیم اساس قرار گرفتهاز کتاب‌های [[امثال و حکم|امثال و حِکَم دهخدا]] و [[فرهنگ فارسی (متوسط)|فرهنگ فارسی معین]] و [[برهان قاطع|فرهنگ برهان قاطع]] بهره‌ها برده است. در بخش‌های مختلف کتاب، برای آنکه متن از حالت یکنواختی خارج شود، گاه از داستان‌های کوتاه و احیاناً فکاهی [[مثنوی معنوی|مثنوی]] که در متن آن، مَثَل به طور کامل و یا به صورت تلویحی ذکر شده، استفاده کرده و کل داستان را در متن و یا در پاورقی آورده است. 

مؤلف، در آغاز کتاب، علاوه بر مقدمۀ کوتاه و شرح حال مختصر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، منظومۀ معروف «بشنو از نی...» را که بیشتر ابیات آن حکم مثل سایر را پیدا کرده، بدون هیچ‌گونه شرح و توضیحی ذکر نموده است. 

وی همچنین به پیروی از [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، کتاب را در شش بخش ترتیب داده و در پایان هر بخش یکی از داستان‌های مشهور [[مثنوی معنوی|مثنوی]] را بدون هیچ توضیحی آورده است. در متن اصلی کتاب، ابیات مشتمل بر آرایۀ تمثیل را همراه با شرح و تفسیر ذکر و گاه برخی از مثل‌ها را در دیگر آثار نیز جستجو و ریشه‌یابی نموده و ذیل هر کدام، شمارۀ دفتر و شمارۀ بیت را مشخص کرده و برخی لغات و تعبیرات دشوار ابیات را نیز در پاورقی توضیح داده است. 

فهرست منابع و مآخذ در پایان کتاب درج است شده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص187-188</ref>