نمایش مبدأ برای اربلی، عز‌الدین بن نجاى

{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه
| عنوان = 
| تصویر = NUR00000.jpg
| اندازه تصویر = 
| توضیح تصویر = 
| نام کامل = 
| نام‌های دیگر = 
| لقب = 
| تخلص = 
| نسب = 
| نام پدر = 
| ولادت = 
| محل تولد = 
| کشور تولد = 
| محل زندگی = 
| رحلت = 
| شهادت = 
| مدفن = 
| طول عمر = 
| نام همسر = 
| فرزندان = 
| خویشاوندان = 
| دین = 
| مذهب = 
| پیشه = 
| منصب = 
| پس از = 
| پیش از = 
| اساتید = 
| مشایخ = 
| معاصرین = 
| شاگردان = 
| اجازه اجتهاد از = 
| درجه علمی = 
| دانشگاه = 
| حوزه = 
| علایق پژوهشی = 
| سبک نوشتاری = 
| آثار = 
| وبگاه = 
| امضا = 
| کد مؤلف = AUTHORCODE.....AUTHORCODE
}}
{{کاربردهای دیگر|اربلی (ابهام‌زدایی)}}

'''عز‌الدین حسن بن محمد ابن احمد بن نجاى اربلى امامى''' (586- 660 ه ق‌)، فیلسوف امامی قرن هفتم.

کتاب‌هاى تاریخ و شرح حال رجال جنبه‌هاى اساسى زندگانى ابن نجا و جهات اصلى فکرى و علمى او را عرضه نداشته ولى همگى، بالاتفاق، او را فیلسوفى کامل و مرجعى در علوم اوایل دانسته‌اند و فقط به جهات و جنبه‌هاى ادبى او پرداخته و قسمتى از اشعار او را نقل کرده‌اند. تمام کسانى که شرح حال او را نوشته‌اند به بى‌علاقگى او به نماز و توهین او به رؤسا و بزرگزادگان اشاره کرده‌اند. البته این اتهام چیز عجیبى نیست، ما عادت کرد‌ه‌ایم که این قبیل تهمت‌ها را که بر ابن نجا زده‌اند از مورخان درباره «ابن نجا» هاى دیگر هم بشنویم چون بى‌شک این قبیل طعن‌ها یا تهمت‌ها غالباً از راه تعصبات مذهبى یا سیاسى سرچشمه مى‌گرفته است. اما اینکه گفته‌اند به بزرگان و فرزندان آنها توهین مى‌کرده، به‌طور واضح بر پاکدلى و علو نفس او دلالت دارد و اینکه مردى نبود که دنبال رؤسا بدود یا بر در خانه‌هاى ایشان بایستد، او مردى حق‌گو و متعصب در بیان حق بود و ازاین‌رو مردم خوشگذران و لاابالى را مورد انتقاد قرار مى‌داد.