نمایش مبدأ برای ابن شرف قیروانی، محمد بن ابوسعید

{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه
| عنوان = اِبْن‌ِ شَرَف‌ِ قَیْرَوانى‌، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ ابى‌ سعید جُذامى‌ قیروانى‌
| تصویر = NUR106377.jpg
| اندازه تصویر = 
| توضیح تصویر = 
| نام کامل = اِبْن‌ِ شَرَف‌ِ قَیْرَوانى‌، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ ابى‌ سعید جُذامى‌ قیروانى‌

| نام‌های دیگر = 
| لقب = ابن شرف
| تخلص = 
| نسب = جُذامى‌ قیروانى‌
| نام پدر = ابوسعید
| ولادت = 390ق
| محل تولد = قیروان
| کشور تولد = مغرب(اندلس)
| محل زندگی = مغرب(اندلس)
| رحلت = 460ق‌
| شهادت = 
| مدفن = اشبیلیه‌
| طول عمر = 70
| نام همسر = 
| فرزندان = ابوالفضل‌ جعفر
| خویشاوندان = نواده ابن‌ شرف‌، ابوعبدالله‌ محمد
| دین = اسلام
| مذهب = 
| پیشه = شاعر، ادیب‌ و ناقد
| منصب = ملازم دیوان
| پس از = 
| پیش از = 
| اساتید = ابوالحسن‌ قابسى‌، ابوعمران‌ فاسى‌، ابواسحاق‌ ابراهیم‌ حُصْری‌، محمد بن‌ جعفر قزّاز، على‌ بن‌ ابى‌ الرجال‌
| مشایخ= 
| معاصرین = ابن‌ رشیق، مأمون‌ بن‌ ذی‌ النون‌ ‌
| شاگردان = 
| اجازه اجتهاد از = 
| درجه علمی = شاعر، ادیب‌ و ناقد
| دانشگاه = 
| حوزه = 
| علایق پژوهشی = 
| سبک نوشتاری = 
| آثار = 1. دیوان؛
2. رسائل‌ الانتقاد؛
 3.ابکار الافکار؛
| وبگاه = 
| امضا = 
| کد مؤلف = AUTHORCODE106377AUTHORCODE
}}
{{کاربردهای دیگر|ابن شرف (ابهام‌زدایی)}}
'''اِبْن‌ِ شَرَف‌ِ قَیْرَوانى‌، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ ابى‌ سعید جُذامى‌ قیروانى''' (ح‌ 390- اول‌ محرم‌ 460ق‌/1000-11 نوامبر 1067م‌)، شاعر، ادیب‌ و ناقد مغربى‌.

نیاکان‌ وی‌ از قبیله جذام‌ بودند که‌ از یمن‌ به‌ شام‌ کوچ‌ کردند و سپس‌ همراه‌ فاتحان‌ عرب‌ به‌ مغرب‌ آمده‌ و در قیروان‌ ساکن‌ شدند. ابن‌ شرف‌ در قیروان‌ که‌ در آن‌ روزگار شهری‌ سخت‌ آبادان‌ بود، به‌ دنیا آمد. این‌ شهر در عهد فرمانروایى‌ امیر معزّبن‌ بادیس‌(406-454ق‌/1016-1061م‌) یکى‌ از مراکز علمى‌ و ادبى‌ مغرب‌ بود و ابن‌ شرف‌ در آنجا به‌ رسم‌ اشراف‌ زادگان‌ از همان‌ آغاز کودکى‌ نزد استادان‌ بنام‌ آن‌ روزگار به‌ تحصیل‌ پرداخت‌. فقه‌ را از ابوالحسن‌ قابسى‌ و ابوعمران‌ فاسى‌ آموخت‌ و فنون‌ ادب‌ و نحو را نزد استادانى‌ چون‌ [[حصری، ابراهیم بن علی|ابواسحاق‌ ابراهیم‌ حُصْری‌]] صاحب‌ [[زهر الآداب و ثمر الألباب|زهرالآداب‌]] و [[محمد بن‌ جعفر قزّاز]] فرا گرفت‌ و به‌ زودی‌ به‌ علم‌ و دانش‌ و هوشمندی‌ شهرت‌ یافت.