نمایش مبدأ برای أساليب الطلب عند النحويين و البلاغيين

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR71193J1.jpg
| عنوان =  أساليب الطلب عند النحويين و البلاغيين
| عنوان‌های دیگر =  
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران =  
[[اوسی، قیس ‌اسماعیل]] (نويسنده)
|زبان
| زبان =  عربی
| کد کنگره =  الف8الف5 PJA 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر =  
| مکان نشر =  
| سال نشر =  1988م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE71193AUTOMATIONCODE
| چاپ =  1
| شابک =  977-272-168-6
| تعداد جلد =  1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =  71193
| کتابخوان همراه نور =  71193
| کد پدیدآور =  55910
| پس از =  
| پیش از =  
}}
'''اسالیب الطلب عند النحویین و البلاغیین''' تألیف [[اوسی، قیس ‌اسماعیل|قیس اسماعیل اوسی]] (معاصر)، با موضوع اسالیب طلب در علم نحو تحقیق مفیدی با استناد به آراء و دیدگاه‌های دانشمندان ادب عربی به‌دست داده است. 
اولین فصل کتاب به معرفی علم نحو و معانی اختصاص یافته است. نویسنده به جهت آنکه خواننده حقیقت و قوت ارتباط بین نحو و معانی را درک کند، آراء بعضی از نحویون چون [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سیبویه]] (متوفی 180ق) در «[[كتاب سيبويه و يليه تحصيل عين الذهب من معدن جوهر الأدب في علم مجازات العرب|الکتاب]]»، [[مبرد، محمد بن یزید|المبرد]] (متوفی 285ق) در «[[المقتضب]]»، [[ابن جنی، عثمان بن جنی|ابن جنی]] (متوفی 392ق) در «[[الخصائص]]» و [[ابن فارس، احمد بن فارس|احمد بن فارس]] (متوفی 395ق) در «[[الصحابی]]» را مورد مداقه قرار داده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص34-27</ref>‏
در فصل دوم، اسلوب امر مطرح شده است. با مراجعه به کتب نحوی متأخر بحث مستقلی درباره اسلوب امر نمی‌یابیم. بلکه مباحث آن در ابواب پراکنده بحث شده است؛ صیغه امر مخاطب (اِفعَل) در ضمن موضوع معرب و مبنی و صیغه امر غیر مخاطب (لِیفعَل) در ضمن عوامل جزم بحث شده است. اما با مراجعه به کتاب [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سیبویه]]، خواهیم دید که باب جداگانه‌ای با عنوان «باب امر و نهی» ذکر کرده که مشتمل بر دقیق‌ترین مباحث متعلق به اسلوب امر است.<ref>ر.ک: همان، ص84-83</ref>‏
در بحث از اسلوب نداء در فصل سوم، ابتدا تعریف لغوی و اصطلاحی نداء مطرح شده است. نداء اگرچه در کلام عرب فراوان به کار می‌رود، اما مقصود بالذات نیست؛ بلکه برای تنبیه مخاطب نسبت به کلامی است که بعد از آن می‌آید. در قرآن کریم نداء غالباً همراه با امر و نهی است؛ گاه نیز همراه جمله خبریه که به دنبالش جمله امریه می‌آید یا همراه جمله استفهامیه می‌آید.<ref>ر.ک: همان، ص 219-218</ref>‏
در چهارمین فصل از استفهام سخن رفته و اینکه معنای لغوی و اصطلاحی آن یکی است: «طلب فهم». البته برخی نیز آن را «طلب حصول صورت شیء در ذهن» دانسته‌اند.<ref>ر.ک: همان، ص307</ref>‏ اکثر استفهامات قرآن کریم نیاز به جواب ندارد، [[ابوحیان نحوی|ابوحیان]] در رابطه با آیه «'''فکیف اذا جمعناهم لیوم لا ریب فیه'''» می‌گوید: این استفهام نیاز به جواب ندارد. و اکثر استفهامات قرآن همین‌گونه است؛ چراکه از سوی خداوند آگاه به غیب و شهادت است و استفهام خداوند متعال از باب توبیخ و نکوهش است.<ref>ر.ک: همان، ص309</ref> 
در آخرین فصل، چهار اسلوب دیگر که برای طلب به‌کار می‌رود مورد بررسی قرار گرفته است: اسالیب نهی، عرض و تحضیض، تمنی و ترجی. در خاتمه نیز شانزده نکته مطرح شده که هدف آن‌ها خلاصی قواعد نحو از برخی اشکالات است.<ref>ر.ک: همان، ص587</ref>
فهرست محتوا در آغاز و کتابنامه در پایان کتاب درج شده است.