نمایش مبدأ برای أخبار الأولياء

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR14875J1.jpg
| عنوان =أخبار الأولياء
| عنوان‌های دیگر =اخبار الاولياء: رساله صفي الدين بن ظافر
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران =[[ظافر، محمد بن محمد حسن]] (نویسنده)
[[سایح، احمد عبدالرحیم]] (مقدمه‌نویس)
[[وهبه، توفیق علی]] (مقدمه‌نویس)
|زبان 
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏/ظ2الف3 / 287/4 BP
| موضوع =اولیا
|ناشر 
| ناشر =مکتبة الثقافة الدينية
| مکان نشر =مصر - قاهره
| سال نشر =1430ق. =2009م.
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE14875AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ یکم
| شابک =977-341-3977
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =10868-04858-04784
| پس از =
| پیش از =
}}
 
'''أخبار الأولياء''' یا «رسالة صفي‌الدين بن ظافر»، تألیف [[ظافر، محمد بن محمد حسن|ابن ظافر خزرجی]] (درگذشته 682ق)، در ذکر احوالات، حکایات و کرامات عرفا و صوفیه است. این رساله با مقدمه و تحقیق [[سایح، احمد عبدالرحیم|عبدالرحیم سایح]] منتشر شده است. 
محقق کتاب در مقدمه‌اش لزوم اطلاع از احوالات بزرگان صوفیه را این‌گونه توضیح می‌دهد: «ازآنجاکه تصوف اسلامی و علمای آن نقش آشکاری در انتشار اسلام در قاره آفریقا و غیر آن داشته‌اند، بر ما لازم است که اساس و اصول و قواعد و جایگاه آن را بشناسیم»<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص5</ref>‏. وی سپس به بررسی تاریخچه تصوف پرداخته و در آخر چنین می‌نویسد: «کسی که می‌خواهد معنای تصوف را بداند باید آن را در زندگی صوفیه بیابد؛ چراکه تصوف در حقیقت سلوک عملی است»<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>‏. 
 
اخبار و اطلاعاتی که [[ظافر، محمد بن محمد حسن|ابن ظافر]] در «أخبار الأولياء» از اعلام و شخصیت‌ها می‌دهد، مورد توجه محققین قرار گرفته که حاکی از اهمیت کتاب است: «رباط رامشت، وقف‌ صوفیان‌ و محل‌ استقرار آنان بود و کاربرد آموزشی و پژوهشی داشت. منابع از عالمانی یاد‌ کرده‌اند که به‌طور موقت یا دائم در این مکان سکونت گزیده‌اند. شیخ [[سهروردی، عمر بن محمد|شهاب‌‌الدین‌ سهروردی]] (درگذشته ٦٣٢ق) صاحب کتاب «[[عوارف المعارف]]» از جمله منزل‌گزیدگان در این رباط‌ بوده‌ است‌. [[ظافر، محمد بن محمد حسن|ابن ظافر]] در «أخبار الأولياء» از دیداری عاشقانه میان او و شیخ‌ عبدالله دکالی، مشهور به ابولکوط (درگذشته ٦٢٩ق)، که صاحب کرامات نیز بود، در‌ همین‌ رباط‌ خبر داده است»<ref>ر.ک: داداش‌نژاد، منصور، ص27</ref>‏. یا از ملاقات سهروردی با شیخ [[علی کردی]] سخن گفته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص71</ref>‏. یا در جایی دیگر چنین آورده است: «از اشبیلیه به‌همراه گروهی به قصد سیاحت خارج شدیم و [[ابن عربی، محمد بن علی|محی‌الدین بن عربی]] نیز یکی از ما بود...»<ref>ر.ک: همان، ص39</ref>‏. 
[[ظافر، محمد بن محمد حسن|ابن ظافر]] ابتدا از کرامات کسانی چون ابویحیی بن شافع، علم‌الدین منفلوطی، یعقوب مغربی و ابوالقاسم مراغی به‌تفصیل سخن گفته است و پس از آن تحت عنوان «بعضی از اولیایی که دیدم و کرامات ایشان»، از عبدالقادر اسکندرانی، ضرغام مسیری و برخی دیگر به‌اختصار یاد کرده است<ref>ر.ک: همان، ص91-87 و 117</ref>‏. 
 
ازآنجاکه رساله [[ظافر، محمد بن محمد حسن|صفی‌الدین بن ظافر]]، حاوی الفاظ عامیانه‌ مورد استفاده زمان خود، اسلوب غیر رایج، خطاهای لغوی فراوان و نیز فاقد فصول یا عناوین بوده است، [[سایح، احمد عبدالرحیم|عبدالرحیم سایح]] در تحقیق کتاب به این موارد توجه داشته است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص18</ref>‏.