نمایش مبدأ برای آیین زرتشت کهن روزگار و قدرت ماندگارش

 {{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NURآیین زرتشت کهن روزگار و قدرت ماندگارش J1.jpg
| عنوان =
| عنوان‌های دیگر =
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران =
[[بویس، مری]] (مؤلف)، [[تهامی، ابوالحسن]] (مترجم)
|زبان
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‎‏/‎‏ر‎‏6‎‏ز‎‏4 / 1571 BL 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر =نگاه
| مکان نشر =ایران - تهران
| سال نشر =1386
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE00000AUTOMATIONCODE
| چاپ =نخست
| شابک =
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
{{کاربردهای دیگر| زرتشت (ابهام‌زدایی)}}
''' آیین زرتشت کهن روزگار و قدرت ماندگارش'''، تألیف [[بویس، مری|مری بویس]] و ترجمه [[تهامی، ابوالحسن|ابوالحسن تهامی]]، حاصل پنج سخنرانی درسی در زمینه ایران‌شناسی است که در دانشگاه کلمبیا انجام شده و [[بویس، مری|مری بویس]] در جایگاه استاد صاحب‌نظر آیین زرتشتی و سنت‌هایش، اجرای آن‌ها را در سال 1985م. بر عهده داشته است. 

مؤلف با روش توصیفی - تحلیلی و با استناد به منابع مهم زرتشتی، کتاب را در یک پیشگفتار و نه فصل به نگارش درآورده است. در پیشگفتار که آن را سرآغاز نامیده، به معرفی اثر خود و روش نگارش آن و ارائه کوته‌نوشته‌ها پرداخته است. 

در دو فصل نخست، فرضیه‌ها و نظریات مختلف درباره زمان و مکان زرتشت و در فصل سوم با توجه به تاریخ کهن زندگی زرتشت (1200ق.م) ریشه‌های آیین زرتشت را که مشترک با هندویی دوره ودایی بوده، از نظر گذرانیده است. در فصل چهارم، آموزه‌های زرتشت بر اساس گاهان بررسی شده است. فصل پنجم به بحث درباره چگونگی بنیادگذاری کیش جدید به‌وسیله زرتشت پیامبر و برگزاری مراسم عبادی نیایش و ستایش با نظری به مهم‌ترین بخش‌های اوستا اختصاص دارد. در فصل ششم، چگونگی گسترش کیش زرتشت در دوران متأخر (هخامنشیان به بعد)، بررسی شده و برخی از مهم‌ترین آموزه‌های دینی و نیایش‌های آن‌ها تبیین گردیده است. در فصل هفتم، وضعیت دین زرتشتی در دوره امپراتوری هخامنشی تحلیل گشته است. در دو فصل آخر، به ردیابی گذرای تاریخ زرتشتیان ایران پس از اسلام و همچنین نگاهی به آموزه‌ها و آداب دینی زرتشتیان دو شهر یزد و کرمان و وضعیت آن‌ها پرداخته شده است. 

کتاب همچنین پیشگفتار مختصری از [[یارشاطر، احسان|احسان یارشاطر]] دارد که در آن به معرفی بویس و کتاب‌های وی در زمینه تحقیق در ایران باستان اشاره شده است<ref> شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص25-26</ref>.