نمایش مبدأ برای ديوان اشعار قاضی سعيد قمی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR28710J1.jpg
| عنوان = ‏ديوان اشعار قاضی سعيد قمی
| عنوان‌های دیگر = دیوان
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[قاضی سعید قمی، محمدسعید بن محمدمفید]] (نويسنده)
[[امیری فیروزکوهی، امیربانو (مصفا)]] (به کوشش)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =    PIR۶۵۰۸/۴/د۹ 
| موضوع =شعر فارسی - قرن 11ق.
|ناشر 
| ناشر = دانشگاه تهران. مؤسسه انتشارات و چاپ
| مکان نشر = ایران - تهران
| سال نشر = 1383ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28710AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 964-03-4967-4
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 28710
| کتابخوان همراه نور = 28710
| کد پدیدآور = 1833
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''دیوان اشعار قاضی سعید قمی'''، مجموعه اشعار قاضی محمد، ملقب به [[قاضی سعید قمی، محمدسعید بن محمدمفید|سعید قمی]]، معروف به مفید (1049- زنده تا 1107ق) است که با تحقیق [[امیری فیروزکوهی، امیربانو (مصفا)|امیربانو کریمی]] منتشر شده است.

[[قاضی سعید قمی، محمدسعید بن محمدمفید|قاضی سعید]] در دوران صفویه می‌زیسته و بااینکه شکل غالب شعر در عصر صفوی غزل است، اما اغلب دیوان‌های آن دوران، به نسبت یک‌سوم یا کمتر، شماری قصیده و قطعه نیز دارند. در دیوان حاضر نیز، جز غزل‌ها، فقط یک قصیده تمام که موضوعش پند و اعتبار است، همراه با اصطلاحات فلسفی و عرفانی، به سیاق سنایی، در تشویق به ترک تن و علقه‌های مادی، با گریز به مدح رسول(ص) و [[امام علی علیه‌السلام|حضرت امیر(ع)]] و شریعت نوشته دارد که از لحاظ قوت لفظ و ترکیب متوسط و معمولی است. قصیده دیگری نیز در دیوان وجود دارد در مدح [[امام علی علیه‌السلام|مولای متقیان(ع)]] که چند بیت آن، در مدح شاه عباس ثانی است و متعلق به دوران جوانی شاعر<ref>ر.ک: مقدمه، ص26</ref>.

همچنین در این دیوان، چهار قطعه وجود دارد، خطاب به فیاض، استاد [[قاضی سعید قمی، محمدسعید بن محمدمفید|قاضی سعید]] که از نظر لفظ و معنی و قوت شاعری، بسیار خوب است، همراه با بیست بیت از یک مثنوی ناقص که «وصف باغ شاهی است» و چهارده رباعی<ref>ر.ک: همان</ref>.

غزل‌های دیوان، اغلب در حسب حال و عشق و پند و اعتبار، با رنگ و ذوق عرفانی، سروده شده است و شیوه‌ای متوسط میان عراقی و اصفهانی دارد. هرجا روان و فصیح است، رنگ عراقی به خود می‌گیرد و چون به مضمون‌بندی و نوآوری و معنی‌طرازی میل می‌کند، گاهی معنی نارسا است و این بلای جان آن دسته از شاعران سبک هندی است که از جهت ذوق و استعداد شاعری، متوسط هستند و نبوغ امثال صائب را ندارند<ref>ر.ک: همان، ص26-27</ref>.

به‌منظور آشنایی بیشتر با شعر وی، به ابیاتی از یکی از غزل‌های او، اشاره می‌شود:

{{شعر}}
{{ب|''با چشم بی‌نگاه بر این رخ نظر کنید''|2=''چشم سفید را صدف این گهر کنید''}}
{{ب|''غافل مشو ز گردش گردون به گرد خویش''|2=''اینجا کنایه‌ای است که در خود سفر کنید''}}
{{ب|''کونین را خدا به دو حرف آفریده است''|2=''یعنی به وقت کار، سخن مختصر کنید''}}
{{ب|''از خویشتن هلال کناری گرفته است''|2=''این هم اشاره‌‎ای است که از خود حذر کنید''<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>}}
{{پایان شعر}}
==پانویس ==
<references />

==منابع مقاله==
مقدمه کتاب.

==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}

[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]]
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]]