نمایش مبدأ برای اجملی اله‌آبادی، علی‌کبیر

<div class="wikiInfo">
[[پرونده:NUR09358.jpg|بندانگشتی|]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
! نام!! data-type="authorName" |علی کبیر اجملی اله‌آبادی
|-
|نام‎های دیگر 
| data-type="authorOtherNames" |

|-
|نام پدر 
| data-type="authorfatherName" |علی جعفر
|-
|متولد 
| data-type="authorbirthDate" |1212ق
|-
|محل تولد
| data-type="authorBirthPlace" |اله‌آباد هندوستان
|-
|رحلت 
| data-type="authorDeathDate" |
|-
|اساتید
| data-type="authorTeachers" |عمویش سید نورالحق

[[رضی‌الدین اله‌آبادی]]

[[نصیرالدین اله‌آبادی]]

[[محمد حنیف ولایتی]]

[[سید ادریس مغربی محدث]]
|-
|برخی آثار
| data-type="authorWritings" |[[تذکره خازن الشعراء]]
|- class="articleCode"
|کد مؤلف
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE09358AUTHORCODE
|}
</div>

'''علی‌کبیر اجملی اله‌آبادی''' (متولد 1212ق-‌؟)، از دانشمندان، نویسندگان و شعرای پارسی‌گوی قرن سیزدهم هندوستان، پسر علی جعفر محمدی حنفی نقشبندی اله‌آبادی و صاحب کتاب «[[تذکره خازن الشعراء]]».

==ولادت==
[[حسنی، شریف عبدالحی|مولانا عبدالحی]] در کتاب «[[نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر|نزهة الخواطر]]» درباره وی می‌نویسد: «شیخ فاضل علی کبیر پسر علی جعفر فقیرالله حسینی اله‌آبادی، یکی از علمای صالح است. در شهر اله‌آباد، دو شب مانده از محرم سال 1212ق، تولد یافت.

==تحصیلات==
کتاب‌های درسی مختصر را در نزد عموی پدرش، سید نورالحق فراگرفت. شرح میبدی بر «هداية الحكمة» و نیز شرح «عقاید نسفی» را در محضر شیخ [[رضی‌الدین اله‌آبادی]] و پسرش [[نصیرالدین اله‌آبادی]] آموخت. نیز در نزد او، کتاب‌های دیگری مثل تحریر اقلیدس و سلم العلوم و شرح سلم و دیگر کتاب‌های منطق را خواند و قسمتی از «مختصر المعاني» را در نزد [[محمد حنیف ولایتی]] خواند و دیگر کتاب‌های درسی را در محضر مولانا [[روح‌الفیاض المؤوی]] آموخت و در بسیاری از علوم و فنون، از محضر او استفاده کرده و طریقت را از پدرش فراگرفت و اسناد حدیث از او و [[سید ادریس مغربی محدث]] اخذ کرد. به تدریس و تألیف پرداخت...»<ref>ر.ک: اختر مهدی رضوی، صفحه نوزده</ref>.

==جایگاه علمی==
وی مرد دانشمند روزگار خود بشمار می‌رفت. نقوی درباره وی نوشته: او چندین کتاب در فقه و غیره تألیف و یک دیوان و چندین مثنوی نیز سروده است.
مثنوی معروف او به نام «سلك الجواهر» است که ابیاتی چند از آن مثنوی، به شرح زیر می‌باشد:
{{شعر}}
{{ب|'' الهی چون صدف گردان زبانم''|2='' درافشان ساز سلک ترجمانم''}}
{{ب|'' دلم را جوهر اسرار آموز''|2='' شبم از شب‌چراغ مهر افروز''}}
{{ب|'' گشا مهر خم و خم‌خانه فیض''|2='' بده ته‌جرعه پیمانه فیض''}}
{{ب|'' ز ابر رحمتت باران احسان''|2='' برای شستشوی من بباران''<ref>ر.ک: همان، صفحه نوزده - بیست</ref>}}
{{پایان شعر}}

==آثار==
{{ستون-شروع|2}}
 
# تحفة الكبير في مناقب الخلفاء و أصحاب التطهير؛
# إتحاف أرباب الحياة لأرواح الأموات؛
# وظيفة القبول في ذر تعيين مولد الرسول؛
# خلاصة المناقب في فضائل آل بيت سيد آل غالب؛
# غاية المطلوب في بحث إيمان أبي‌طالب؛
# إظهار السعادة؛
# الأربعين في مناقب الخلفاء الراشدين؛
# نجوم الاهتداء في اقتدا الأربعة من الأئمة الخلفاء؛
# مطلوب الطالبين في أسماء رجال الأربعين؛
# غاية البيان في ذم مروان؛
# ضياء القلوب في سير المحبوب؛
# تقوية الإيمان في فضائل شهر رمضان؛
# بسط الكلام في فضائل ذي‌الحجة الحرام؛
# العشرة المبشرة في مناقب العشرة؛
# الفوائد و الفوائد الجعفرية؛
# انتخاب العقيدة؛
# صحيفة العوائد في ذكر وفاة الوالد؛
# ترجمة رجال الشمائل للترمذي؛
و...<ref>ر.ک: همان، صحفه نوزده - ‌بیست</ref>.
{{پایان}}
==پانویس ==
<references/>

==منابع مقاله==
اختر مهدی رضوی، مقدمه کتاب «تذکره خازن الشعراء»، اثر علی کبیر اجملی اله‌آبادی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، تهران، 1386.

==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}

[[تذکره خازن الشعراء]]

[[رده:زندگی‌نامه]]