نمایش مبدأ برای ابن ابی‌العز، علی بن علی

<div class="wikiInfo">

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
! نام!! data-type="authorName" | ابن ابی‌العز، علی بن علی
|-
|نام‌های دیگر 
| data-type="authorOtherNames" | ابن ابی‌العز
|-
|نام پدر 
| data-type="authorfatherName" |علاء‌الدين على
|-
|متولد 
| data-type="authorbirthDate" |731ق
|-
|محل تولد
| data-type="authorBirthPlace" |دمشق
|-
|رحلت 
| data-type="authorDeathDate" |779ق
|-
|اساتید
| data-type="authorTeachers" |[[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]] 
|-
|برخی آثار
| data-type="authorWritings" |
[[الرياض الندية علی شرح العقيدة الطحاوية]]

|- class="articleCode"
|کد مؤلف
| data-type="authorCode" |1828
|}
</div>

'''علامه صدرالدين محمد بن علاء‌الدين على بن محمد ابن ابى‌العز الحنفى الاذرعى الصالحى الدمشقى''' (731 — 792 ق)، معروف به '''ابن ابی‎العز حنفی'''، فقیه، قاضی در دمشق، دارای تفکرات سلفی، مروج افکار [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در کتاب [[الرياض الندية علی شرح العقيدة الطحاوية]]

== ولادت ==
در سال 731 هجرى قمرى در دمشق متولد شد و در همان جا کودکیش را گذرانید، خانواده او همواره از بزرگان مکتب حنفیت بوده‎اند و مناصبی نیز داشته‌اند. از جمله این که پدر ابن ابی‌العز مدتی قاضی حنفی‌ها در دمشق و مصر بوده است.

== اساتید ==
در کتب تراجم نامی از استادان ابن ابی‌العز برده نشده، ولی خودش چندین بار در [[الرياض الندية علی شرح العقيدة الطحاوية]] تصریح کرده که [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]] استادش بوده است.

البته عده‌ای به این دلیل که وی بسیاری از نقل های [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم]] را آورده، احتمال قوی داده‎اند که با [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم]] نیز ارتباط داشته است.

ايشان در درس و فتوى بسيار ماهر بودند، او توانست در سال 779 هجرى قمرى متولى قضاوت در دمشق شوند، سپس در مصر منسب قضاوت را به مدت یک ماه بر عهده داشتند و آنگاه استعفا دادند و به دمشق بازگشتند.

== گرایش به سلفی‌گری ==
در شرح زندگانی ابن ابی‌العز به اتفاق سختی اشاره شده است: علی بن ابیک الصفدی شعری در وصف پیامبر سرود که ابن ابی‌العز به وی اشکالاتی گرفت که میزان تأثیر پذیری وی از تفکرات [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] را به وضوح نشان می دهد. از جمله اشکالات وی جایز نبودن توسل به پیامبر ص در حال ممات، جایز نبودن گفتن « اشفع لی» به پیامبر ص در حال ممات و جایز نبودن قسم به غیر خدا بود، بعد از این ماجرا بود که علمای دمشق لب به اعتراض گشودند، به طوری که خبر به مصر رسید و با پافشاری علمای مصر مخصوصا علمای حنفی، حاکم مصر دستور داد ابن ابی‌العز در دادگاه ضمن اعتراف به بیان چنین اعتقاداتی، بازگشت خود را از این اعتقادات بیان کرد. هر چند قاضی در نهایت به رای علما او را زندانی کرد و حکم کرد بعد از نماز صبح مؤذنان توسل به پیامبر ص داشته باشند.

ابن ابی‌العز در جای جای کتاب [[الرياض الندية علی شرح العقيدة الطحاوية]] از کلمات [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] و شاگردش [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم]] استفاده کرده است.

== وفات ==
سرانجام در ذی قعده سال 792 در دمشق وفات نمودند و در پای کوه قاسیون دفن شد.

==منابع مقاله==

[[:noormags:1254845|حسینی پور، سیدابوالفضل؛ بررسی سلفی گری ابن ابی الغربا تاکید بر«شرح العقیدة الطحاویة، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: سراج منیر، پاییز 1394 - شماره 19 (18 صفحه - از 39 تا 56)]].


==وابسته‌ها==
[[الرياض الندية علی شرح العقيدة الطحاوية]]

[[تفسير ابن أبيالعز]]

[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:25 مرداد الی 24 شهریور]]