من آيات الإعجاز العلمي في القرآن الكريم: تفاوت میان نسخه‌ها

من آيات الإعجاز العلمي في القرآن الكريم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۸:۴۵

۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۶ دسامبر ۲۰۱۷

جز

جایگزینی متن - 'ه‏اى' به 'ه‏‌اى'

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۷۵: / خط ۷۵: @@
 در فصل سوم، به بررسی آیات قرآنی که به مفاهیم اساسی علمی برای کوه‌ها اشاره دارند، پرداخته شده و در این زمینه، به نکاتی اشاره گردیده است، از جمله:
-# کوه‌ها فقط ارتفاعات بزرگی بر روی کره زمین نیستند، بلکه امتداد این ارتفاعات، در داخل زمین بوده و به همین دلیل زمین‌شناسان، از آن‌ها به «جذور الأرض» (ریشه‌های زمین) تعبیر می‌کنند و به نظر نویسنده، آیه 6 و 7 سوره نباء «أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَاداً وَ الْجِبَالَ أَوْتَاداً»؛ «آیا زمین را گهواره‏اى نگردانیدیم و کوه‏‌ها را [چون] میخ‌هایى [نگذاشتیم]»، به همین موضوع اشاره دارد<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>.
+# کوه‌ها فقط ارتفاعات بزرگی بر روی کره زمین نیستند، بلکه امتداد این ارتفاعات، در داخل زمین بوده و به همین دلیل زمین‌شناسان، از آن‌ها به «جذور الأرض» (ریشه‌های زمین) تعبیر می‌کنند و به نظر نویسنده، آیه 6 و 7 سوره نباء «أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَاداً وَ الْجِبَالَ أَوْتَاداً»؛ «آیا زمین را گهواره‏‌اى نگردانیدیم و کوه‏‌ها را [چون] میخ‌هایى [نگذاشتیم]»، به همین موضوع اشاره دارد<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>.
-# قرآن در آیات زیادی به نقش کوه‌ها در توازن زمین، اشاره کرده است، از جمله: «وَ هُوَ الَّذِي مَدَّ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ فِيهَا رَوَاسِي وَ أَنْهَاراً وَ مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَينِ اثْنَينِ یغْشِي اللَّيلَ النَّهَارَ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يتَفَكَّرُونَ» (رعد: 3)؛ «و اوست کسى که زمین را گسترانید و در آن، کوه‏‌ها و رودها نهاد و از هر گونه میوه‏اى در آن، جفت جفت قرار داد. روز را به شب می‌‏پوشاند. قطعاً در این [امور] براى مردمى که تفکر می‌‏کنند نشانه‏‌هایى وجود دارد».
+# قرآن در آیات زیادی به نقش کوه‌ها در توازن زمین، اشاره کرده است، از جمله: «وَ هُوَ الَّذِي مَدَّ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ فِيهَا رَوَاسِي وَ أَنْهَاراً وَ مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَينِ اثْنَينِ یغْشِي اللَّيلَ النَّهَارَ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يتَفَكَّرُونَ» (رعد: 3)؛ «و اوست کسى که زمین را گسترانید و در آن، کوه‏‌ها و رودها نهاد و از هر گونه میوه‏‌اى در آن، جفت جفت قرار داد. روز را به شب می‌‏پوشاند. قطعاً در این [امور] براى مردمى که تفکر می‌‏کنند نشانه‏‌هایى وجود دارد».
 # دعوت قرآن از مردم برای تفکر در ظواهر خلقت، از جمله کیفیت خلقت کوه‌ها که به نظریه ایزوستازی (مطابق این نظریه در زیر سطح زمین، سطحی به موازات سطح زمین وجود دارد که فشار وارده از کوه‌ها، دشت‌ها و دریاها در آن سطح مساوی است. این سطح به نام سطح تعادل یا سطح ایزوستازی نامیده می‌شود) منجر خواهد شد و آیه 19 و 20 سوره غاشیه بدان اشاره دارد: «وَ إِلَى الْجِبَالِ كَيفَ نُصِبَتْ وَ إِلَى الْأَرْضِ كَيفَ سُطِحَتْ‌»؛ «و به کوه‏‌ها که چگونه برپا داشته شده؟ و به زمین که چگونه گسترده شده است» و... <ref>ر.ک: همان، ص38-40</ref>.