بلخی، بوشکور: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بوشکور بلخی''' (حدود ۳۰۳- پس از ۳۳۷ قمری)، شاعر و حکیم فارسی‌سرای سده چهارم هجری که در دربار سامانیان می‌زیست. از پیشگامان داستان‌سرایی منظوم در زبان فارسی و از تأثیرگذاران بر شاعرانی چون فردوسی، فخرالدین اسعد گرگانی و نظامی به شمار می‌رود. مهمترین اثر او "آفرین‌نامه" است که در بحر متقارب و به سبک حماسی سروده شده است.

به دشمن برت استواری مباد / که دشمن درختی است تلخ از نهاد

درختی که تلخش بود گوهرا / اگر چرب و شیرین دهی مرورا

همان میوه تلخت آرد پدید / ازو چرب و شیرین نخواهی مزید

زدشمن گر ایدون که یابی شکر / گمان بر که زهرست هرگز نخور<ref>ر.ک: حقیقت، عبدالرفیع، ص121-122</ref>.

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]