۱٬۱۲۴
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن بابویه، محمد بن علی' به 'ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی') |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
در زبان فارسى، كتابى كه به موضوع اين كتاب پرداخته باشد نداريم. البته دو - سه كتاب دربارۀ تاريخ تعلیموتربیت شيعه و حوزههاى علمى شيعى در دست است؛ اما، اينها با كتاب [[عبدالله فياض|عبدالله فيّاض]] تفاوت موضوعى دارد. در اين كتاب كوشش شده است گوشههايى از تاريخ تربيتى شيعه از [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق علیهالسلام]] تا [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] بررسى شود. گزينش اين دوره به لحاظ شكوفايى علمى آن است. | در زبان فارسى، كتابى كه به موضوع اين كتاب پرداخته باشد نداريم. البته دو - سه كتاب دربارۀ تاريخ تعلیموتربیت شيعه و حوزههاى علمى شيعى در دست است؛ اما، اينها با كتاب [[عبدالله فياض|عبدالله فيّاض]] تفاوت موضوعى دارد. در اين كتاب كوشش شده است گوشههايى از تاريخ تربيتى شيعه از [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق علیهالسلام]] تا [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] بررسى شود. گزينش اين دوره به لحاظ شكوفايى علمى آن است. | ||
اين كتاب به لحاظ موضوع، ارزش مطالعه دارد؛ اما، خالى از كاستى نيست؛ بهمثل، نگارنده در اين اثر به فعالیتهای آموزشى [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق علیهالسلام]] اشاره نكرده است و از تلاشهای آموزشى [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[ابن بابویه، محمد بن علی|شيخ صدوق]]، [[مفید، محمد بن محمد|شيخ مفيد]]، و نيز [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سید رضی]] و [[سيد مرتضى]] همسخنی به ميان نياورده است. وى از تربيتشدگان شيعه در اين دوره، در زمينههاى گوناگون علمى سخنى نگفته و در بحث رويكرد و توجه شيعه به آموزش، از همه عوامل ياد نكرده است و از عنايت شيعه به پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سنت و سيرۀ تربيتى آن جناب غفلت كرده است كه موجب وهن جايگاه آموزشى شيعه است. | اين كتاب به لحاظ موضوع، ارزش مطالعه دارد؛ اما، خالى از كاستى نيست؛ بهمثل، نگارنده در اين اثر به فعالیتهای آموزشى [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق علیهالسلام]] اشاره نكرده است و از تلاشهای آموزشى [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|شيخ صدوق]]، [[مفید، محمد بن محمد|شيخ مفيد]]، و نيز [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سید رضی]] و [[سيد مرتضى]] همسخنی به ميان نياورده است. وى از تربيتشدگان شيعه در اين دوره، در زمينههاى گوناگون علمى سخنى نگفته و در بحث رويكرد و توجه شيعه به آموزش، از همه عوامل ياد نكرده است و از عنايت شيعه به پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سنت و سيرۀ تربيتى آن جناب غفلت كرده است كه موجب وهن جايگاه آموزشى شيعه است. | ||
نگارنده از متون آموزشى شيعه و نيز تحول اين متون و تحول كل نظام آموزشى شيعه در اين دوره نفيا و اثباتا چيزى ننوشته است و به ارزشهای حاكم بر آموزشهای شيعه و مبانى و اصول مورد قبول شيعه در اين حوزه هم نپرداخته است. شايسته است، اين كتاب را با كتاب «[[الفكر التربوى عند الشيعة الامامية]]» نوشتۀ علاءالدین امیرمحمد مهدى قزوينى مطالعه كرد. | نگارنده از متون آموزشى شيعه و نيز تحول اين متون و تحول كل نظام آموزشى شيعه در اين دوره نفيا و اثباتا چيزى ننوشته است و به ارزشهای حاكم بر آموزشهای شيعه و مبانى و اصول مورد قبول شيعه در اين حوزه هم نپرداخته است. شايسته است، اين كتاب را با كتاب «[[الفكر التربوى عند الشيعة الامامية]]» نوشتۀ علاءالدین امیرمحمد مهدى قزوينى مطالعه كرد. |