إحياء الميت بفضائل أهل‌البيت علیهم‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR10791J1.jpg|بندانگشتی|إحياء الميت بفضائل أهل البيت عليهم‌السلام]]

|+ |

! نام کتاب!! data-type='bookName'|إحياء الميت بفضائل أهل البيت عليهم‌السلام

|-

|نام های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|

|data-type='authors'|[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر]] (نويسنده)

[[امامي، احمد]] (مترجم)

[[فتلاوي، کاظم عبود]] (محقق)

[[طريحي، محمد سعيد]] (محقق و معلق)

|زبان  

|data-type='language'|فارسی عربی  

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏BP‎‏ ‎‏141‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏خ‎‏2‎‏س‎‏9  

|موضوع  

|data-type='subject'|احاديث اهل سنت - قرن 9ق.  

 

 

این رساله، دومین اثر مؤلف است....<ref>شریعت‌زاده خراسانی، محمود، ص8</ref>که به انگیزه بیدار کردن افرادی که در خواب غفلت به سر می‌برند و شناختی از اهل‌بیت(ع) ندارند نوشته شده است....<ref>ر.ک: همان، ص37</ref>

مؤلف در تصنیف این رساله، از کتاب‌های زیادی، از جمله صحاح سته، سنن سعید بن منصور، تفسیر ابن‌ منذر، تفسیر ابن‌ ابی‌حاتم، تفسیر ابن‌ مردویه، تفسیر طبری، معجم کبیر و اوسط [[طبرانی، سلیمان بن احمد|طبرانی]] ، مسند عبدبن حمید، مسند ابن ‌ابی‌شیبه، تاریخ ابن‌ عساکر، تاریخ بخاری، تاریخ [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] و... بهره برده است....<ref>مقدمه، صفحه ی</ref>

اولین روایتی که مؤلف به آن اشاره نموده است، روایتی است از سعید بن منصور(م. 227ق) که در سننش به نقل از سعید بن جبیر(45–95ق) آورده است. در این روایت، به بیان و معرفی «القربی» در آیه شریفه «قل لا أسألکم عليه أجرا إلا المودة في القربی» (شوری: 23) پرداخته و گفته است که منظور از «قربی» نزدیکان رسول‌خدا هستند....<ref>متن رساله، ص1 و 2</ref>

در روایت بعدی به نقل از ابن ‌عباس چنین آمده است که وقتی این آیه شریفه نازل شد، از پیامبر(ص) پرسیدند که منظور از نزدیکان شما چه کسانی هستند که محبت آنان بر ما واجب شده است؟ پیامبر(ص) فرمودند: علی و فاطمه و پسران آنها....<ref>همان، ص4</ref>

نویسنده، سعی نموده رساله‌ای مختصر و کوتاه ارائه نماید؛ لذا علاوه بر اینکه سند روایات را حذف نموده است، از احادیث و روایاتی استفاده نموده که حجم کوتاهی دارد. روایت ثقلین و سفینه از جمله آنهاست....<ref>همان، ص23 تا 26</ref>

سیوطی در روایتی به نقل از [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم نیشابوری]] آورده است که جابر بن عبدالله انصاری می‌گوید: پیامبر خداوند فرمودند: نوادگان دختری به اقوام پدرشان منتسبند مگر دو پسر فاطمه که من ولی و پدرشان هستم....<ref>همان، ص28 و ص73</ref>و در ذیل همین روایت، روایتی دیگر نقل می‌کند که عمر بن خطاب هنگام ازدواج با دختر [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] به مردم می‌گفت: آیا به من شادباش نمی‌گویید؛ چراکه از پیامبر خدا(ص) شنیدم که می‌فرمود: روز رستاخیز هر اصل و گوهری جز گوهر و نسب (افراد خاندان) من گسسته می‌گردد....<ref>همان، ص28 و 29 و ص73 و 74</ref>

طریحی و شیخ فتلاوی هرکدام برای تحقیق این رساله از دو نسخه موجود در دارالکتب ظاهریه استفاده برده‌اند. لازم به ذکر است این دو نسخه ضمن آثار دیگری از مؤلف بوده است. این دو استاد بر رساله مذکور حاشیه‌های مفیدی نگاشته‌اند. ایشان علاوه بر این، احادیث موجود رساله را مستند کرده‌اند و اعلام و روات در سند را نیز معرفی نموده‌اند....<ref>مقدمه، صفحه یب</ref>

احمد امامی، رساله مذکور را به شیوه‌ای روان ترجمه نموده؛ به‌گونه‌ای که برای عموم مردم قابل فهم و درک باشد؛ لذا برای خواننده خستگی و ملالت خواندن ترجمه‌های تحت اللفظی را به دنبال ندارد؛ مثلا ایشان در ترجمه «قربی رسول‌الله» به نزدیکان فرستاده خداوند ترجمه ننموده، بلکه آن را به خاندان پیامبر خدا(ص) ترجمه کرده است....<ref>همان، ص56</ref>

==پانویس ==

<references />

# شریعت‌زاده خراسانی، محمود، نور هدایت، دارالصادقین، تهران، 1382ش.

== وابسته‌ها ==