ولاية الإمام علي علیه‌السلام في الكتاب و السنة
| ولاية الإمام علي(ع) في الكتاب و السنة في جواب ما كتبه الشيخ ابوسلمان عبدالمنعم بلوچ: اسألوا علماء الشيعة لماذا لم يصرح باسم علي في القرآن؟ | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عسکری، مرتضی (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | في جواب ما کتبه الشيخ ابوسلمان عبدالمنعم بلوچ: «اسالوا علماء الشيعه لماذا لم يصرح باسم علي في القرآن»؟ اسالوا علماء الشيعه لماذا يصرح باسم علي في القرآن. شرح |
| ناشر | المجمع العالمي لأهل‌البيت عليهم‌السلام، مرکز الطباعة و النشر |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | مجلد1: 1424ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-7756-44-5 |
| موضوع | امامت - احاديث
امامت - جنبه‌های قرآنی بلوچ، ابوسلمان عبدالمنعم. از علمای شيعه بپرسيد چرا نام علی در قرآن نيست - نقد و تفسير شيعه اماميه - دفاعيهها و رديهها علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - خطبه‌ها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 212/5 /ب8الف4084* |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ولاية الإمام علي(ع) في الكتاب و السنة في جواب ما كتبه الشيخ ابوسلمان عبدالمنعم بلوچ: اسألوا علماء الشيعة لماذا لم يصرح باسم علي في القرآن؟، نوشته سید مرتضی عسکری، کتابی است به زبان عربی با موضوع کلام شیعه. نویسنده در این اثر به شبهات مطرح‌شده آقای ابوسلمان عبدالمنعم بلوچ را که به‌نام آقای ابوعمر محمدباقر سجودی منتشر شده است را پاسخ می‌دهد. محور شبهات سجودی، عدم نام بردن از امیرالمؤمنین(ع) در قرآن، بدون خلیفه ماندن شیعه به مدت 1200 سال به خاطر غیبت امام زمان(عج) و نحوه تبلیغ سنت رسول خدا(ص) توسط ائمه(ع) است.
ساختار
کتاب، دارای مقدمه و دو بخش اصلی است که محتوای مطالب را تشکیل می‌دهند بخش دوم دارای سه قسمت اصلی است. نویسنده در نگارش این اثر از منابع متعدد فریقین بهره برده که برخی از آن‌ها عبارتند از: منابع حدیثی همچون أمالی و إرشاد مفید، مستدرک حاکم نیشابوری؛ منابع رجالی همچون قاموس‌الرجال و رجال نجاشی؛ منابع تاریخ و سیره همچون طبقات ابن سعد و تاریخ ابن عساکر.
گزارش محتوا
نویسنده در ابتدا صفحاتی از شبهات مطرح شده از محمدباقر سجودی می‌آورد. سپس به پاسخ آن می‌پردازد. سجودی با انتقاد از ذکر «أشهد أن عليا ولیّ الله و أشهد أن عليا حجة الله» در اذان شیعه می‌گوید: شیعیان این ذکر را سه بار در اذان تکرار می‌کنند و مدعی هستند که اذان آن‌ها از طرف خدا و اذان اسلام است.
شیخ ابوسلمان عبدالمنعم بلوچ هم مدعی است در نوشتاری کوتاه عجز و جهل علمای شیعه را نشان داده و بر یکی از معجزه‌های جاویدان قرآن دست گذاشته است. سؤال عبدالمنعم بلوچ این است که چرا قرآن کریم که علاوه از اصول دین از فروع و جزئیات آن‌هم بحث کرده، تصریح به امامت (که نزد شیعیان از اصول اعتقادی شمرده می‌شود) نکرده است.
او، از سابقه تشیع سجودی می‌گوید: سجودی، بعد از گرایشش به تسنن مجبور به ترک وطن (ایران) می‌شود. سپس به شیعیان را به قرآن دعوت می‌کند و می‌گوید: شیعه و سنی در قرآن هیچ اختلافی با یکدیگر ندارد آیا از حضرت علی در آن سخنی به میان آمده است؟
ایشان درباره نام امامان دوازده‌گانه شیعه در روایات و غیبت یک هزار و دویست‌ساله امام دوازدهم و بدون خلیفه رها کردن جامعه اسلامی توسط آن حضرت(ع) سؤال می‌کند[۱]
علامه عسکری از عبدالنعم بلوچ می‌پرسد آیا این جوان (سجودی) به عالمی از علمای بزرگ شیعه مراجعه کرده و مسائلش را مطرح کرده و پاسخ نیافته و سپس سنی شده است؟ به‌علاوه اگر این جوان شیعه، سنی شده، در مقابل بسیاری از علما و دانشمندان و اساتید دانشگاه‌ها در سودان و مصر و مراکش و الجزایر و... هم سنی بوده و شیعه شده‌اند[۲]
علامه عسکری پاسخ مستوفای ایرادات را در سه بحث مطرح می‌کند؛ امر اول بحث درباره امامت امیرالمؤمنین(ع)، امر دوم: بحث درباره مهدویت و امر سوم: کیفیت رساندن امر شریعت توسط نبی(ص) به اولیایش و چگونگی قیام اوصیاء به حفظ و تبلیغ شریعت.
او درباره امر اول، ابتدا معنای امامت را بررسی نموده است. سپس به آیات وجوب متابعت از سنت رسول خدا(ص) و نهی از مخالفت با آن استشهاد می‌کند و روایات مختلفی از اهل سنت دراین‌باره را می‌آورد. او می‌گوید در بسیاری از موارد نمی‌توان حکم را از قرآن به‌تنهایی، استخراج کرد مثلاً در تعداد رکعات نماز و اذکار آن و شروط و مبطلاتش یا مثلاً در بسیاری از احکام حج مانند احرام، تشخیص مواقیت، تعداد دورهای طواف، نماز طواف، سعی، تقصیر و... به سیره تمسک می‌کنیم[۳] سپس به بیان اهتمام رسول خدا(ص) در تعیین اولی‌الامر بعد از خودشان می‌پردازد و در این راستا تعیین حضرت علی(ع) در سومین سال بعثت در یوم‌الدار، حدیث منزلت در غزوه تبوک، حدیث باب علم الرسول(ص)، ماجرای غدیر خم و... در روایات را نشان می‌دهد.
نویسنده در ادامه، به احادیث نبوی از مکتب اهل تسنن که تنصیص بر امامان بعد از پیامبر دارند در دو بخش اشاره می‌کند: احادیثی که صرفاً امامان را عِدل قرآن می‌دانند و روایاتی که به تعداد امامان نیز اشاره می‌کند. او به حدیث ثقلین و ماجرای حجة‌الوداع و غدیر خم تمسک می‌جوید. و برای تعداد ائمه به روایاتی از اهل سنت از صحاح مسلم، بخاری، سنن أبي‌داود و دیگران استشهاد می‌کند. سپس با استناد به کتاب تورات به بررسی تعداد ائمه می‌پردازد[۴]
نویسنده در ادامه کتاب، به حیرت علمای اهل سنت در تفسیر روایاتی که مضمون و محتوای آن در بیان تعداد امامان یا نام آنان است اشاره می‌کند. سپس به‌صورت مختصر، امامان شیعه را شرح می‌دهد پس‌ازآن، بحث مهدویت را مطرح کرده و به شبهه بی خلیفه ماندن مردم به مدت بیش از 1200 سال را ضمن مباحث این بخش پاسخ می‌دهد.
بشارت به مهدی(عج) در روایات، بیان صفات و خصوصیات او به‌ضمیمه آیاتی که پیروی از پیامبر(ص) را لازم و مخالفت از ایشان را حرام می‌شمارند، ذکر بیست مورد از مواردی که علمای اهل تسنن در کتاب‌‌هایشان درباره مهدی موعود سخن گفته‌اند از مباحث تشکیل‌دهنده این بخش از کتاب است[۵]
امر سوم کتاب در تبیین کیفیت رساندن امر شریعت توسط نبی(ص) به اولیایش و چگونگی قیام اوصیاء به حفظ و تبلیغ شریعت است.
او قیام اوصیای پیامبر(ص) پس از رحلت ایشان به نشر شریعت اسلامی و رساندن آن به مردم را در این بخش شرح می‌دهد و از به ودیعه گذاشتن کتاب و شمشیر رسول خدا(ص) از هر امامی برای امام بعدی سخن می‌گوید. وی استناد امامان به کتاب علی(ع) را در برخی روایات نشان می‌دهد و از تسلسل إسناد روایات ائمه اهل‌بیت(ع) به پیامبر خدا(ص) می‌نویسد[۶]
وضعیت کتاب
فهرست مطالب در انتهای کتاب ذکر شده است.
صفحات شانزده، نوزده، بیست‌و‌دو و بیست‌و‌چهار کتاب، تصاویری از نامه‌هایی مستبصرین است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.